دشت لوت

دشت لوت دشتی بیابانی در جنوب شرقی ایران است. این دشت در جنوب شرق ایران با مساحتی بیش از ۴۰ هزار کیلومتر مربع (شامل عرصه و حریم) در بین بخشی هایی از استان های کرمان، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی قرار دارد و با مساحتی در حدود ۱۷۵ هزار کیلومتر، حدود ۱۰ درصد از وسعت ایران را دربر گرفته است. بیابان لوت، بیست و هفتمین بیابان بزرگ جهان به شمار می رود.
نام اظهارشده در فهرست میراث جهانی یونسکو
مختصات: ۳۰°۳۶′۰۰″شمالی ۵۹°۰۴′۰۴″شرقی / ۳۰٫۶۰۰۰۰۱°شمالی ۵۹٫۰۶۷۷۷۷۷۸۷۸°شرقی / 30.600001; 59.0677777878
دشت لوت از جمله مناطق فراگرم و خشک جهان است. هسته آن در سال های ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ گرم ترین نقطه بر سطح کره زمین شناخته شده است که بیشترین آن در سال ۲۰۰۵ با بیشینه دمای ۷۰٫۷ درجه سانتیگراد ثبت گردیده است. دانشمندان علت گرمای بالای آن را رنگ تیره و خشکی سطح آن دانسته اند که موجب جذب گرمای خورشید می شود.
دشت لوت از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده است. طول آن حدود ۳۲۰ کیلومتر (۲۰۰ مایل) و عرض آن حدود ۱۶۰ کیلومتر (۱۰۰ مایل) می باشد.

رجوع شود به:کویر لوت