اندوه خوردن غم و غصه خوردن
رنج خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رنج خوردن. [ رَ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) اندوه خوردن. غم و غصه خوردن. دچار حزن شدن :
چنان رفت پیمان که بشنید شاه
ز بس رنج کو خورد بر بیگناه.
چنان رفت پیمان که بشنید شاه
ز بس رنج کو خورد بر بیگناه.
فردوسی.
کلمات دیگر: