امداد و اعانت کردن و این در مقام خیر و شر هر دو گفته شود .
سردستی گرفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سردستی گرفتن. [ س َ رِ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) امداد و اعانت کردن و این در مقام خیر و شر هر دو گفته شود، مثلاً به محتاجی چیزی بدهند یا خللی در کار کسی کنند گویند فلان سردستی به ما گرفت ؛ یعنی خللی در کار ما کرد، و در مقام هدهده ، مثلاً تو خوب سردستی به ما گرفته ای. ( آنندراج ) :
غیر از هوس طفلی و گنجشک ندانی
هرگز به اسیری نگرفتی سردستی.
باشد به کیش سوخته ها مردمی روا.
یک بار به عاشق نگرفتی سردستی.
غیر از هوس طفلی و گنجشک ندانی
هرگز به اسیری نگرفتی سردستی.
میرنجات ( از آنندراج ).
نگرفت کس مراسردستی بغیر داغ باشد به کیش سوخته ها مردمی روا.
شفیع اثر ( از آنندراج ).
یک جام ندادی به چو من باده پرستی یک بار به عاشق نگرفتی سردستی.
محسن تأثیر ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: