آنکه بر سیرت درویشی باشد که راه و روش درویشان دارد
درویش سیرت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
درویش سیرت. [ دَرْ رَ ] ( ص مرکب )آنکه بر سیرت درویشی باشد. که راه و روش درویشان دارد : مقربان درگاه حق سبحانه و تعالی توانگرانند درویش سیرت و درویشانند توانگرهمت. ( گلستان ).
کلمات دیگر: