شنا نام نوعی ورزش در کشتی گیری
شنو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شنو. [ ش َ / ش ِ ن َ / نُو ] (اِمص ) شنوش . اسم مصدر و ماده ٔ مضارع شنیدن . (از یادداشت مؤلف ).
شنو. [ ش ِ ن َ / نُو ] (اِ) در تداول عامه ، شنا. || نام نوعی ورزش در کشتی گیری . (از ناظم الاطباء). ورزشی است که هندیان آن را دند گویند. (غیاث اللغات ). رجوع به شنا شود.
شنو. [ ش َ / ش ِ ن َ / نُو ] ( اِمص ) شنوش. اسم مصدر و ماده مضارع شنیدن. ( از یادداشت مؤلف ).
شنو. [ ش َ / ش ِ / ش ُ ن َ / نُو ] ( نف مرخم ) شنونده و دریابنده. ( ناظم الاطباء ). و اغلب به صورت ترکیب به کار رود، مانند: حرف شنو، سخن شنو و غیره.
- حرف شنو ؛ که به سخن کسی گوش فرادهد.
- || آنکه اطاعت و فرمان برد.
- حقایق شنو ؛ که به حقایق گوش دهد. که حقایق را شنود :
تو حقگوی و خسرو حقایق شنو.
حکایت شنو کودک نامجوی
پسندیده پی بود و فرخنده خوی.
به حبل ستایش فرا چه مشو
چو حاتم اصم باش و غیبت شنو.
نصیحت شنو مردم دوربین
نکارند در هیچ دل تخم کین.
نه گوشی چو مرد نصیحت شنو.
طریقت شناس و نصیحت شنو.
شنو. [ ش ِ ن َ / نُو ] ( اِ ) در تداول عامه ، شنا. || نام نوعی ورزش در کشتی گیری. ( از ناظم الاطباء ). ورزشی است که هندیان آن را دند گویند. ( غیاث اللغات ). رجوع به شنا شود.
شنو. [ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه سیرجان و بندرعباس میان چاه چگور و نای بند در 1531500گزی طهران. ( یادداشت مؤلف ).
شنو. [ ش َ / ش ِ / ش ُ ن َ / نُو ] ( نف مرخم ) شنونده و دریابنده. ( ناظم الاطباء ). و اغلب به صورت ترکیب به کار رود، مانند: حرف شنو، سخن شنو و غیره.
- حرف شنو ؛ که به سخن کسی گوش فرادهد.
- || آنکه اطاعت و فرمان برد.
- حقایق شنو ؛ که به حقایق گوش دهد. که حقایق را شنود :
تو حقگوی و خسرو حقایق شنو.
سعدی.
- حکایت شنو ؛ که داستان شنود : حکایت شنو کودک نامجوی
پسندیده پی بود و فرخنده خوی.
سعدی.
- غیبت شنو ؛ که گوش به غیبت کردن دیگران دهد. که گوش به غیبت کردن دیگران دارد : به حبل ستایش فرا چه مشو
چو حاتم اصم باش و غیبت شنو.
سعدی.
- نصیحت شنو ؛ شنونده پند. پندنیوش : نصیحت شنو مردم دوربین
نکارند در هیچ دل تخم کین.
سعدی.
نه پائی چو بینندگان راست رونه گوشی چو مرد نصیحت شنو.
سعدی.
وگر پادشا باشد و پاک روطریقت شناس و نصیحت شنو.
سعدی.
شنو. [ ش ِ ن َ / نُو ] ( اِ ) در تداول عامه ، شنا. || نام نوعی ورزش در کشتی گیری. ( از ناظم الاطباء ). ورزشی است که هندیان آن را دند گویند. ( غیاث اللغات ). رجوع به شنا شود.
شنو. [ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه سیرجان و بندرعباس میان چاه چگور و نای بند در 1531500گزی طهران. ( یادداشت مؤلف ).
شنو. [ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه سیرجان و بندرعباس میان چاه چگور و نای بند در 1531500گزی طهران . (یادداشت مؤلف ).
شنو. [ ش َ / ش ِ / ش ُ ن َ / نُو ] (نف مرخم ) شنونده و دریابنده . (ناظم الاطباء). و اغلب به صورت ترکیب به کار رود، مانند: حرف شنو، سخن شنو و غیره .
- حرف شنو ؛ که به سخن کسی گوش فرادهد.
- || آنکه اطاعت و فرمان برد.
- حقایق شنو ؛ که به حقایق گوش دهد. که حقایق را شنود :
تو حقگوی و خسرو حقایق شنو.
- حکایت شنو ؛ که داستان شنود :
حکایت شنو کودک نامجوی
پسندیده پی بود و فرخنده خوی .
- غیبت شنو ؛ که گوش به غیبت کردن دیگران دهد. که گوش به غیبت کردن دیگران دارد :
به حبل ستایش فرا چه مشو
چو حاتم اصم باش و غیبت شنو.
- نصیحت شنو ؛ شنونده ٔ پند. پندنیوش :
نصیحت شنو مردم دوربین
نکارند در هیچ دل تخم کین .
نه پائی چو بینندگان راست رو
نه گوشی چو مرد نصیحت شنو.
وگر پادشا باشد و پاک رو
طریقت شناس و نصیحت شنو.
- حرف شنو ؛ که به سخن کسی گوش فرادهد.
- || آنکه اطاعت و فرمان برد.
- حقایق شنو ؛ که به حقایق گوش دهد. که حقایق را شنود :
تو حقگوی و خسرو حقایق شنو.
سعدی .
- حکایت شنو ؛ که داستان شنود :
حکایت شنو کودک نامجوی
پسندیده پی بود و فرخنده خوی .
سعدی .
- غیبت شنو ؛ که گوش به غیبت کردن دیگران دهد. که گوش به غیبت کردن دیگران دارد :
به حبل ستایش فرا چه مشو
چو حاتم اصم باش و غیبت شنو.
سعدی .
- نصیحت شنو ؛ شنونده ٔ پند. پندنیوش :
نصیحت شنو مردم دوربین
نکارند در هیچ دل تخم کین .
سعدی .
نه پائی چو بینندگان راست رو
نه گوشی چو مرد نصیحت شنو.
سعدی .
وگر پادشا باشد و پاک رو
طریقت شناس و نصیحت شنو.
سعدی .
فرهنگ عمید
۱. = شنیدن
۲. شنونده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): پند شنو، نصیحت شنو.
۲. شنونده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): پند شنو، نصیحت شنو.
گویش مازنی
شنا
/shenoo/ شنا
پیشنهاد کاربران
شنو نام شهر کُرد نشین و به بعنی زیبا
اسم کردی است به معنی تک، زیبا
شنو اسم کوردی است و در زبان کوردی ب معنی نسیم خنک بهاری است
shno
نام دخترانه کوردی
همان شهر "اشنویه "است که در کوردی میشه"شنو"
نام دخترانه کوردی
همان شهر "اشنویه "است که در کوردی میشه"شنو"
شنو در زبان کوردی یعنی نسیم ولی در زبان فارسی یعنی حرف شنو یا حرف گوش کن
کلمات دیگر: