صائبی

صائبی به معنای درستکار، برحق و راستی است.
صابئی در قرآن به فرقه ای زاله همراه با یهود ونصارا نسبت داده شده است.

نام فرقه ایی بوده که از یهود و مسیح تشکیل شده و ماندایی نیز خوانده شده است .

�صائب� واژه ای عربی است هم ریشه با واژه �صواب� به معنای �کارِ درست� که بر وزن فاعل قرار داردو معنای آن می شود: ��درستکار��. لازم به ذکر است که این واژه هیچ ارتباطی با کیش و مسلک مغتلسه ی مندایی ( صابئی ) ندارد، نام آن ها صابئی است.