بهداشت محیط (به انگلیسی: Environmental health) عبارت است از کنترل همه عواملی که اثر سویی بر پایدار ماندن سلامت انسان می گذارند. این شامل بیماری های زیادی می شود که از طریق آب، هوا، مواد غذایی و بسیاری از عوامل محیطی دیگر سلامت انسان را تهدید می کنند. بهداشت محیط همچنین دربرگیرنده مطالعه فاکتورهای محیطی مضر برای سلامت انسان و شناخت و پیشگیری و رفع اثرهای ناشی از این عوامل است.
اپیدمیولوژی محیط زیست در مورد ارتباط بین برخورد محیط و سلامت انسان ها، مطالعه می کند (شامل در معرض قرار گرفتن شیمیایی، تشعشعی، مواد میکروبی و غیره). مطالعات مشاهده ای، مشاهده افرادی که این موارد را تجربه کرده اند در اپیدمیولوژی محیط زیست عمومی است زیرا از لحاظ اخلاقی نمی توان انسان ها را در معرض عوامل شناخته شده یا مشکوک به بیماری قرار داد. هرچند عدم توانایی در استفاده از طرح های مطالعه تجربی یک محدودیت در مطالعات اپیدمیولوژی محیط زیست می باشد، اما این رشته تأثیرات مواد را بر سلامت انسان مستقیماً مشاهده می کند به جای اینکه تأثیرات مطالعه بر روی حیوانات را روی انسان ها حدس بزند.
سم شناسی چگونگی ایجاد پیامدهای خاص بهداشتی ناشی از تماس های محیطی را مطالعه می کند، بطور کلی حیوانات، به عنوان وسیله ای برای درک نتایج احتمالی سلامت انسان ها استفاده می شوند. سم شناسی قادر به انجام آزمایش های تصادفی کنترل شده و سایر مطالعات تجربی می باشد زیرا می توانند از حیوانات استفاده کنند. به هر حال تفاوت هایی در بیولوژی حیوان و انسان وجود دارد، در نتیجه هنگام تفسیر نتایج حاصل از مطالعات حیوانی برای پیامدهای آن بر سلامت انسان، عدم قطعیت وجود دارد.
علوم آسیب پذیری، قرار گرفتن انسان در معرض آلاینده های زیست محیطی را به دو صورت شناسایی و کمی کردن میزان مواجه، مطالعه می کند. این علم می تواند به اپیدمیولوژی زیست محیطی با توصیف بهتر در معرض قرار گرفتن عوامل زیست محیطی کمک کند که ممکن است به یک نتیجه بهداشتی خاص منجر شود. شناسایی عوامل مواجه مشترک با سلامت می تواند به درک بهتر مطالعات سم شناسی کمک کند یا در ارزیابی میزان خطر استفاده شود، خواه، سطح فعلی در معرض قرار گرفتن با این عوامل از سطح توصیه شده تجاوز کند. علم آسیب پذیری یک مزیت نسبت به تعیین دقیق کمیت یک ماده شیمیایی خاص در معرض دارد، اما این موضوع نمی تواند مثل اپیدمیولوژی یا سم شناسی، برای هر اطلاعاتی در مورد سلامت، عمومیت داشته باشد.
جنبه های دیگر بهداشت محیط به بهداشت محیط عمومی و حفاظت بهداشت عمومی / حفاظت بهداشت محیط عمومی اشاره می کند. بهداشت محیط نباید با حفاظت محیط زیست اشتباه گرفته شود، بهداشت محیط در مورد حفاظت از هر دو محیط طبیعی و انسان ساخت برای سلامت انسان ها می باشد، در حالیکه، حفاظت از محیط زیست از محیط طبیعی برای حفظ اکوسیستم، محافظت می کند.
«بهداشت محیط تمام جنبه های فیزیکی، شیمیایی و فاکتورهای بیولوژیکی ظاهری افراد و همه فاکتورهای مؤثر رفتاری را اداره می کند.» این موضوع شامل ارزیابی و کنترل فاکتورهای محیطی می باشد که بالقوه روی سلامت تأثیر دارند. بهداشت محیط، پیشگیری از بیماری ها و حمایت از محیط های سالم را هدف خود قرار داده است. این تعریف در مقابل رفتارهای مرتبط با محیط، همچنین رفتارهای مرتبط با محیط اجتماعی و فرهنگی و ژنتیکی قرار نمی گیرد. در واقع هدف بهداشت محیط کنترل کلیه عواملی است که بالقوه و بالفعل تأثیرات سویی بر بقاء و سلامتی انسان اعمال می کنند. برای رسیدن به این هدف، بهره گیری اصول مهندسی و دانش زیست محیطی به منظور کنترل، اصلاح و بهبود عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک محیط جهت حفظ و ارتقاء سلامتی و رفاه و آسایش انسان ضرورت می یابد.
خیلی ساده بهداشت محیط عبارتست از: کنترل عوامل محیطی (هوا، آب و خاک) به نحوی که برای انسان و متعلقات آن زیان آور نباشند.
اپیدمیولوژی محیط زیست در مورد ارتباط بین برخورد محیط و سلامت انسان ها، مطالعه می کند (شامل در معرض قرار گرفتن شیمیایی، تشعشعی، مواد میکروبی و غیره). مطالعات مشاهده ای، مشاهده افرادی که این موارد را تجربه کرده اند در اپیدمیولوژی محیط زیست عمومی است زیرا از لحاظ اخلاقی نمی توان انسان ها را در معرض عوامل شناخته شده یا مشکوک به بیماری قرار داد. هرچند عدم توانایی در استفاده از طرح های مطالعه تجربی یک محدودیت در مطالعات اپیدمیولوژی محیط زیست می باشد، اما این رشته تأثیرات مواد را بر سلامت انسان مستقیماً مشاهده می کند به جای اینکه تأثیرات مطالعه بر روی حیوانات را روی انسان ها حدس بزند.
سم شناسی چگونگی ایجاد پیامدهای خاص بهداشتی ناشی از تماس های محیطی را مطالعه می کند، بطور کلی حیوانات، به عنوان وسیله ای برای درک نتایج احتمالی سلامت انسان ها استفاده می شوند. سم شناسی قادر به انجام آزمایش های تصادفی کنترل شده و سایر مطالعات تجربی می باشد زیرا می توانند از حیوانات استفاده کنند. به هر حال تفاوت هایی در بیولوژی حیوان و انسان وجود دارد، در نتیجه هنگام تفسیر نتایج حاصل از مطالعات حیوانی برای پیامدهای آن بر سلامت انسان، عدم قطعیت وجود دارد.
علوم آسیب پذیری، قرار گرفتن انسان در معرض آلاینده های زیست محیطی را به دو صورت شناسایی و کمی کردن میزان مواجه، مطالعه می کند. این علم می تواند به اپیدمیولوژی زیست محیطی با توصیف بهتر در معرض قرار گرفتن عوامل زیست محیطی کمک کند که ممکن است به یک نتیجه بهداشتی خاص منجر شود. شناسایی عوامل مواجه مشترک با سلامت می تواند به درک بهتر مطالعات سم شناسی کمک کند یا در ارزیابی میزان خطر استفاده شود، خواه، سطح فعلی در معرض قرار گرفتن با این عوامل از سطح توصیه شده تجاوز کند. علم آسیب پذیری یک مزیت نسبت به تعیین دقیق کمیت یک ماده شیمیایی خاص در معرض دارد، اما این موضوع نمی تواند مثل اپیدمیولوژی یا سم شناسی، برای هر اطلاعاتی در مورد سلامت، عمومیت داشته باشد.
جنبه های دیگر بهداشت محیط به بهداشت محیط عمومی و حفاظت بهداشت عمومی / حفاظت بهداشت محیط عمومی اشاره می کند. بهداشت محیط نباید با حفاظت محیط زیست اشتباه گرفته شود، بهداشت محیط در مورد حفاظت از هر دو محیط طبیعی و انسان ساخت برای سلامت انسان ها می باشد، در حالیکه، حفاظت از محیط زیست از محیط طبیعی برای حفظ اکوسیستم، محافظت می کند.
«بهداشت محیط تمام جنبه های فیزیکی، شیمیایی و فاکتورهای بیولوژیکی ظاهری افراد و همه فاکتورهای مؤثر رفتاری را اداره می کند.» این موضوع شامل ارزیابی و کنترل فاکتورهای محیطی می باشد که بالقوه روی سلامت تأثیر دارند. بهداشت محیط، پیشگیری از بیماری ها و حمایت از محیط های سالم را هدف خود قرار داده است. این تعریف در مقابل رفتارهای مرتبط با محیط، همچنین رفتارهای مرتبط با محیط اجتماعی و فرهنگی و ژنتیکی قرار نمی گیرد. در واقع هدف بهداشت محیط کنترل کلیه عواملی است که بالقوه و بالفعل تأثیرات سویی بر بقاء و سلامتی انسان اعمال می کنند. برای رسیدن به این هدف، بهره گیری اصول مهندسی و دانش زیست محیطی به منظور کنترل، اصلاح و بهبود عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک محیط جهت حفظ و ارتقاء سلامتی و رفاه و آسایش انسان ضرورت می یابد.
خیلی ساده بهداشت محیط عبارتست از: کنترل عوامل محیطی (هوا، آب و خاک) به نحوی که برای انسان و متعلقات آن زیان آور نباشند.
wiki: بهداشت محیط