لطع

لطع. [ ل َ ] (ع اِ) کام دهان . || زیر زنخ مردم . ج ، الطاع . (منتهی الارب ). || (مص ) سرما خوردن . || از انتظار کسل شدن . || وقت تلف کردن . (دزی ).

لطع. [ ل َ ] (ع مص ) به چوب دستی زدن کسی را. || مردن . || لیسیدن . (منتهی الارب ). || پای بنشستنگاه کسی وازدن . (تاج المصادر). پیش پای بر سپس کسی زدن . اردنگ زدن . تی پا زدن . || محو کردن نام کسی را. || ثابت کردن نام کسی را(از لغات اضداد است ). || بر چشم طپانچه زدن . (منتهی الارب ). || بر هدف رسانیدن تیر. || همه ٔ آب چاه خشک شدن . (منتهی الارب ).

لطع. [ ل َ طَ ] (ع اِمص ) سپیدی درون لبها و آن بیشتر در سیاهان باشد از مردم . || باریکی لب . || کمی گوشت شرم زن . (منتهی الارب ).

لطع. [ ل َ طَ ] (ع مص ) ریختن دندان مردم چنانکه بیخها ماند. (منتهی الارب ).