حشری بردن

نوعی اسارت بردن مغولان بوده که از فرد اسیر که عموما غیر نظامی بوده برای بیگاری در جنگ و یا به عنوان سپر انسانی در برخی نبردهای سخت استفاده می شده، عموم این افراد اسیر از مناطق فتح شده بوده که برای فتح مناطق بعدی مورد استفاده قرار می گرفتند، استفاده از این افراد در فتح سمرقند چشمگیر بوده است؛ اسارت توأم با بیگاری؛ لشکرِ سپر انسانی مغولان که همه اسرای مرد از نوجوان تا کهنسال را شامل می شدند؛ [مغولان] جوانان و کهول را که اهلیّت آن داشتند بحشر سمرقند و دبوسیه نامزد کردند . . . ( تاریخ جهانگشاى جوینى؛ج‏1 ص 75 ) ؛ . . . و قوّت لشکر مغول بمدافعت ممکن نیست جز بخدمت و قبول طاعت و هفت هزار مغول با ده هزار حشرى‏ متوجّه آن‏اند ( تاریخ جهانگشاى جوینى؛ج‏1 ص 119 )