سیکیم

سیکیم (به انگلیسی:Sikkim)ایالتی است در شمال شرقی کشور هندوستان که در دامنه هیمالیا واقع است.
این ایالت کمترین جمعیت در هند را دارد و پس از گوا دومین ایالت کوچک هند به شمار می آید. جمعیت ایالت سیکیم در سال ۲۰۱۱ میلادی برابر با ۶۰۷٬۶۸۸ نفر بود.
مرکز این ایالت شهر گنگتوک است.
ریشه نام سیکیم را از ترکیب دو واژه «سو» و «خییم» در زبان نپالی لیمبو دانسته اند که واژه اولی به معنای نو و دومی به معنای سرای است. گفته می شود که «سرای نو» به کاخ نخستین فرمانروای این منطقه یعنی فونتسوگ نامگیال اشاره دارد. نام تبتی برای سیکیم، «درنجونگ» و به معنی «دره برنج» است. مردم لپچا، که ساکنان اصلی سیکیم هستند این سرزمین را «نیه-مائه-اِل» می نامیدند که به معنی «بهشت» است. در تاریخ نامه ها، سیکیم را ایندراکیل می نامیدند، به معنای «باغ ایندرا (ایزد جنگ).»

سیکیم (Sikkim)
(با نام سابق دن جونگ) ایالتی مرتفع در شمال شرقی هند، با ۷,۲۹۹ کیلومتر مربع مساحت و ۵۱۶هزار نفر جمعیت (۲۰۰۱). از غرب به نپال، از شرق به بوتان، از شمال به تبت (چین)، و از جنوب به ایالت بنگال غربی محدود می شود. مرکز آن گانگتوک است. سیکیم، که قبلاً کشور تحت الحمایه بود، در ۱۹۷۵ جذب هند و نظام سلطنتی آن ملغا شد. چین حاکمیت هند را به رسمیت نشناخته است. عارضه های این ایالت عبارت اند از قلۀ کانچنجونگا، با ارتفاع ۸,۵۸۶ متر، سومین قلۀ مرتفع جهان؛ حیات وحش این منطقه، شامل انواع پرنده، پروانه و ارکیده است؛ معادن مس، سرب، روی، زغال سنگ، سنگ آهن، گرانیت، لعل، سنگ چخماق، مرمر، طلا و نقره در سیکیم یافت می شوند. زبان های اصلی آن بوتیایی، لپچایی، و خاسکورایی (نپالی) است، که زبان های رسمی به شمار می روند و دین اصلی مردم آن بودا ماهایانا و آیین هندو است. لپچاها ساکنان بومی منطقه به شمار می روند. از قرن ۱۴ تا ۱۹۷۵ سلسله نامگیول بر سیکیم سلطنت می کرد و در ۱۹۷۵ آخرین چوگیال یا پادشاه برکنار شد. سیکیم در ۱۸۸۶ با بریتانیا متحد، در ۱۹۵۰ تحت الحمایۀ هند و در ۱۹۷۵ ایالت این کشور شد. با بروز درگیری بین هند و چین در ۱۹۶۱ مرز آن با تبت بسته شد.