حلقه ازدواج

حلقه ازدواج حلقه ای فلزی، نشانگر متأهل بودن پوشنده آن است. برپایه فرهنگ منطقه ای، این حلقه در انگشت حلقه دست راست یا چپ استفاده می شود. خاستگاه استفاده از حلقه ها به شکل امروزی به اروپا تعلق دارد. بطور معمول هر دو زوج از این حلقه استفاده می کنند.
راسخون (۲۰۱۸-۰۹-۰۲). «آیا خانواده عروس، می تواند برای داماد حلقه و انگشتر طلا تهیه…». راسخون. دریافت شده در ۲۰۱۸-۰۹-۰۲.نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (رده)
در خانواده های ایرانی، بسیاری از ازدواج ها به شکل سنتی و با معرفی خانواده ها شکل می گیرد. در چنین مراسمی پس ازاینکه خانوادهٔ داماد جواب مثبت را از خانوادهٔ عروس گرفتند؛ به منظور اینکه حالت رسمی تری به انتخاب داده شده باشد، در جلسه های آتی یک انگشتر را به عنوان «نشان کردن» دختر برای او کادو می آورند. به این انگشتر نشان می گویند؛ که دختر آن را به نشانهٔ اینکه در آستانهٔ تأهل قرار دارد در انگشت می کند، ولی «حلقه ها و انگشترهای ازدواج» در زمان عقد و «به انتخاب داماد و عروس» خریداری می شوند. حلقه بله برون برای نشان کردن عروس است، این حلقه ها معمولاً ظریف تر هستند که بتوان در تمام مواقع از آن ها استفاده کرد، چرا که حلقه نمادی از تعهد به همسر است و این نشان در تمام مراحل زندگی باید در جای ثابت و ویژه اش خودنمایی کند.
ممکن است در رسم و رسوم هر خانواده با یکدیگر اختلافاتی جزئی وجود داشته باشد، به عنوان مثال بسیاری از خانواده ها حلقه های دیگری نیز به نام «حلقه های نامزدی» از طرف عروس و داماد به یکدیگر هدیه می دهند، یا برخی انگشتر نشان را ازهمان ابتدا در دست چپ نموده و پس از خریدِ حلقهٔ ازدواج، حلقهٔ بله برون را به دست راست انداخته و حلقه ازدواج را در دست چپ می نمایند.
یک پیشنهاد برای زوج ها این است که سعی شود حلقه بله برون جفت یا ست خریداری شود؛ و اینکه حلقه نباید کیپ باشد، چرا که قرار است سالیان زیادی این حلقه را در دست داشته باشند پس احتمال تغییر فرم دست ها را به مرور زمان می دهند و حلقه را پنج دهم سایز بزرگ تر سفارش می دهند.