رودباری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رودباری . (اِخ ) محمدبن احمد رودباری مکنی به ابوعلی از مشایخ است . وفاتش بمصر در سنه ٔ عشر و ثلثمائه (310 هَ . ق .) بزمان مقتدر خلیفه اتفاق افتاد.از سخنان اوست : تصوف مذهبی است همه جد که هیچ هزل با او نباشد و نیامیزد. (تاریخ گزیده چ لیدن ص 778).
رودباری . (ص نسبی ) منسوب است به رودبار که نام مواضع متعددی است .
رودباری. ( اِخ ) دهی است از دهستان سُگلی از شهرستان نهاوند واقع در 25هزارگزی شمال باختر نهاوندو 5هزارگزی باختر راه شوسه نهاوند به کرمانشاه در کنار راه گاماسیاب. منطقه ای است جلگه ای و هوایی سرد دارد. سکنه آن 540 تن است. آب آن از رودخانه تأمین می شود و محصولش غلات و حبوب ، و شغل اهالی زراعت است و راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
رودباری. ( اِخ ) حسین بن محمدبن محمدبن علی رودباری طوسی مکنی به ابوعلی ، در طلب حدیث مسافرتها کرد و از ابن داسة التمار بصری سنن ابوداود را فراشنید و از ابوالحسن محمدبن محمدبن علی انصاری طوسی روایت کرد و حاکم ابوعبداﷲ و ابوبکر بیهقی از او حدیث شنیدند. وی بسال 403 هَ. ق. درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رودباری. ( اِخ ) محمدبن احمد رودباری مکنی به ابوعلی از مشایخ است. وفاتش بمصر در سنه عشر و ثلثمائه ( 310 هَ. ق. ) بزمان مقتدر خلیفه اتفاق افتاد.از سخنان اوست : تصوف مذهبی است همه جد که هیچ هزل با او نباشد و نیامیزد. ( تاریخ گزیده چ لیدن ص 778 ).
رودباری . (اِخ ) حسین بن محمدبن محمدبن علی رودباری طوسی مکنی به ابوعلی ، در طلب حدیث مسافرتها کرد و از ابن داسة التمار بصری سنن ابوداود را فراشنید و از ابوالحسن محمدبن محمدبن علی انصاری طوسی روایت کرد و حاکم ابوعبداﷲ و ابوبکر بیهقی از او حدیث شنیدند. وی بسال 403 هَ . ق . درگذشت . (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رودباری . (اِخ ) دهی است از دهستان سُگلی از شهرستان نهاوند واقع در 25هزارگزی شمال باختر نهاوندو 5هزارگزی باختر راه شوسه ٔ نهاوند به کرمانشاه در کنار راه گاماسیاب . منطقه ای است جلگه ای و هوایی سرد دارد. سکنه ٔ آن 540 تن است . آب آن از رودخانه تأمین می شود و محصولش غلات و حبوب ، و شغل اهالی زراعت است و راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
دانشنامه عمومی
فهرست روستاهای ایران
رودباری، روستایی از توابع بخش خزل شهرستان نهاوند در استان همدان ایران است.
این روستا در دهستان سلگی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۷۹۶ نفر (۱۷۹خانوار) بوده است.