اشغال چکسلواکی

اشغال چکسلواکی از سوی آلمان (انگلیسی: German occupation of Czechoslovakia) از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۵ اتفاق افتاد. پس از الحاق اتریش به آلمان هدف بعدی هیتلر چکسلواکی بود که پس از جنگ جهانی اول و با تحمیل پیمان سن ژرمن به امپراتوری اتریش-مجارستان استقلال خود را به دست آورده بود. چکسلواکی دارای رژیمی دموکراتیک بود و از ایالات مختلفی شکل گرفته بود که شامل سه میلیون آلمانی زبان کوه های سودت نیز می شد.
در ۲۹ مارس ۱۹۳۸ نماینده آلمانی سودت در مجلس چکسلواکی خواستار استقلال شد و همزمان آلمان نازی در مرز چکسلواکی دست به تحرک نیروهای خود زد.
چکسلواکی در ۱۹۴۵ توسط ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی آزاد شد.
موسولینی برای حل بحران چکسلواکی پیش نهاد کرد کنفرانسی متشکل از قدرت های اروپایی بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و آلمان نازی برای رسیدگی به این مسئله تشکیل شود. در ۲۹ و ۳۰ سپتامبر ۱۹۳۸ این کنفرانس (مشهور به کنفرانس مونیخ) بدون حضور نماینده ای از شوروی یا چکسلواکی در مونیخ تشکیل شد و سودت را به آلمان بخشید. نویل چمبرلین پس از امضای توافق نامه مونیخ گفت: «امروز ماصلح را برای زمانه مان را تحقق بخشیدیم.»