اتش پرست

( آتش پرست ) ( اسم ) ۱- پرستند. آتش آنکه آتش پرستد . ۲ - زردشتی زرتشتی .
آنکه آتش را چون قبله نیایش کند

( آتش پرست ) ( ~. پَ رَ ) (اِمر. ) پرستندة آتش . کسی که آتش را پرستش کند. زرتشتیان را به دلیل آن که آتش را گرامی و محترم می دارند آتش پرست می گویند: آذرپرست و آذرکیش هم گفته شده .

( آتش پرست ) آتش پرست. [ ت َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه آتش را چون قبله ای نیایش کند :
همه کسی صنما [ مر ] ترا پرستد و ما
از آتش دل آتش پرست شاماریم.بیک هفته بر پیش یزدان بدند
مپندار کآتش پرستان بدند
که آتش بدانگاه محراب بود
پرستنده را دیده پرآب بود.( آنگاه که کیکاوس و کیخسرو برای دعا به آتشکده آذرگشنسب رفته بودند ) .
بهر برزنی بر دبستان بدی
همان جای آتش پرستان بدی.بکردار نیکان ستایش کنیم
چو آتش پرستان نیایش کنیم.یکی دین دهقان آتش پرست
که بی باژ بَرْسَم نگیرد بدست.بدو داد مهتر بفرمان اوی
برآیین آتش پرستان اوی.هنوزم هندوان آتش پرستند
هنوزم چشم چون ترکان مستند.و سعدی آتش پرست را با بت پرست خلط فرموده و گفته است :
مغی در بروی از جهان بسته بود
بتی را بخدمت میان بسته بود...
که سرگشته دون آتش پرست
هنوزش سر از خمر بتخانه مست.
و مرادف آن آذرپرست است ، و شعرا گبر، مغ، موغ و مجوسی را نیز به معنی آتش پرست استعمال کرده اند. || بمعنی سادن و پرستار آتش نیز آمده است :
چنان دید در خواب کآتش پرست
سه آتش فروزان ببردی بدست.

( آتش پرست ) ۱. پرستندۀ آتش، کسی که آتش را پرستش کند: به یک هفته بر پیش یزدان بدند / مپندار کآتش پرستان بدند (فردوسی: ۴/۳۱۲ ).
۲. زردشتی. &delta، به مناسبت آنکه آتش را گرامی و محترم می دارند.

( آتش پرست ) /aatesh parest/ نام تاریخی کوهی درکوسان بهشهر

آتش پرست
مجوس