پچ پچ

( اسم ) کلمه ای باشد که شبانان بز را بدان پیش خود خوانند و نوازش کنند .

پچ پچ. [ پ ِ پ ِ / پ ُ پ ُ ] ( اِ صوت ) پچ پچه. فچفچه. پژپژ.( رشیدی ). بچ بچ. پج پج. نام آواز آنکه راز و نجوی کند. نجوی. نمیمه. هسیس. منافثه. سخنی که آهسته با یکدیگر گویند . || لفظی که شبانان بز را بدان نوازند. پج پج :
زه دانا را گویند که داند گفت
هیچ نادان را داننده نگوید زه
سخن شیرین از زفت نیاید بر
بز به پچ پچ بر هرگز نشود فربه.نشود بز به پچ پچی فربه.- پچ پچ کردن با... ؛ نجوی کردن با. آهسته با کسی سخن گفتن.

۱. صدا و آواز دو تن که آهسته با یکدیگر سخن گویند.
۲. سخن زیر لب و آهسته.
۳. ‹پژپژ› آهنگ یا لفظی که شبان با آن بز را پیش خود بخواند و نوازش کند: سخن شیرین از زُفت نیاید بر / بز به پچ پچ بر، هرگز نشود فربه (رودکی: صحاح الفرس: پچ پچ ).
* پچ پچ کردن: (مصدر لازم ) زیر لب و آهسته با هم حرف زدن.

/pech pech/ باهوت باهوت

چِک وِک؛ چک و چو؛ کُچ دول؛ چک و وک
کُر پِز پِز؛ کَرکَر؛ گش و وَش

نجوا