paleolithic
پارینه سنگی
فارسی به انگلیسی
مترادف و متضاد
پارینه سنگی
پارینه سنگی
فرهنگ فارسی
بخشی از دوران پیش‌ازتاریخ، از حدود 2/5 میلیون سال پیش تا زمان عقب‌نشینی یخچال‌ها از نیمکرۀ شمالی در فاصلۀ سال‌های 10,000 تا8,500 ق.م که انسان برای نخستین بار از ابزار سنگی دست‌ساز استفاده کرد متـ . عصر سنگ کهن Old Stone Age
( اسم ) دور. انتهایی و طبقات فوقانی دور. اول دوران چهارم زمین شناسی که در ته نشستهای آن ابزار و ادوات سنگی خشن و خالی از ظرافت که مصنوع انسانهای ما قبل تاریخ است یافت میشود عصر حجر قدیم حجر قدیم پالئولیتیک . توضیح دور. پارینه سنگی به ۶ دور. کوچکتر تقسیم میشود که عبارتند از : شلئن آشولئن موستیرین.ارینیاسین سولوترئن ماگدالینین .
فرهنگ معین
( ~. سَ ) (اِمر. ) عصر حجر، پالئولتیک . نام دوره ای از ماقبل تاریخ که در آن انسان ابزارش را از سنگ ها به صورت نازیبا و خشن تهیه می کرد.
فرهنگ عمید
دوره ای ماقبل تاریخی که انسان ابزار و ادواتی خشن و ناصاف از سنگ برای خود می ساخت، عصر حجر قدیم، پالئولیتیک.
دانشنامه عمومی
دوران پارینه سنگی یا پالئولیتیک (Paleolithic) قدیمی ترین دوران ماقبل تاریخ انسان و فرهنگ مادی انسانی و دورانی است که در آن انسان برای نخستین بار از ابزار سنگی دست ساز استفاده کرد. پارینه سنگی از حدود ۳٫۳ میلیون سال پیش تا زمان عقب نشینی یخچال ها از نیمکرهٔ شمالی در فاصلهٔ سال های ۱۰ هزار تا۸۵۰۰ ق.م. ادامه داشته است. به پارینه سنگی، عصر سنگ کهن و دیرینه سنگی هم گفته شده است.
دوران پارینه سنگی زیرین یا پارینه سنگی قدیم، که کهن ترین بخش پارینه سنگی است. پارینه سنگی زیرین از حدود ۳٫۳ میلیون سال پیش با نخستین استفاده ها از ابزارهای سنگی خام (الدوایی) و نخستین تلاش ها برای شکار و گردآوری خوراک آغاز شده و تا ۳۰۰ هزار سال پیش ادامه یافته است. آثار باقی مانده از انسان های آن دوران عبارتند از فسیل قسمت هایی از استخوان بدن و دست افزارهایی که از سنگ ساخته شده اند. قدیمی ترین آثاری که از انسان باقی مانده است، متعلق به همین دوران است.
دوران پارینه سنگی میانی: که باستان شناسان معتقدند که این دوران از حدود ۳۰۰ هزار سال پیش آغاز شده و تا حدود ۳۰ هزار سال پیش ادامه یافته است. مهم ترین ویژگی های آن دوران، پیشرفت و گوناگونی ابزارهای سنگی و همچنین نخستین کاربردهای نمادین دست ساخته های بشری است.
دوران پارینه سنگی جدید: که باستان شناسان معتقدند از حدود ۴۰ هزار سال پیش آغاز و در حدود ۱۲ هزار سال پیش پایان یافته است. در این دوران انسان نئاندرتال از بین می رود و انسان خردمند که به انسان کرومانیون نیز مشهور است پدیدار می گردد. ابزارها شکل تکامل یافته تری پیدا می کنند و تخصصی تر می شود و سنت ابزارسازی تیغه ای یا خُرده سنگی آغاز می شود.
دوران پارینه سنگی ابتدایی ترین و طولانی ترین مرحله زندگی انسان است (در واقع ۹۹٪ آن را پوشش می دهد). در این دوره روند فرگشت فکری، جسمی، فرهنگی و فناورانه انسان شکل می گیرد. اولین ابزارها به دست گونه های نخستین انسان به وسیله سنگ در این دوره ساخته می شود. مکان آن نیز شرق آفریقا در اتیوپی، کنیا، تانزانیا به ویژه ناحیه الدوایی و در آسیا و اندونزی است. در همین دوره بود که انسان از شکل شاخه های اولیه سرده انسانی نظیر انسان ماهر Homo habilis تحول یافته و به شکل انسان امروزی یعنی انسان خردمند Homo sapiens درآمد.
در دوران پارینه سنگی، انسان ها در گروه های نسبتاً کوچکی گرد هم آمده و به گردآوری گیاهان، ماهی گیری و شکار پرداخته اند. ساخت ابزار سنگی ویژگی اصلی این دوران است، اما انسان ها در سراسر پارینه سنگی از ابزارهای چوبی و استخوانی نیز بهره می گرفته اند. انسان ها در آن دوران از چرم و الیاف گیاهی نیز استفاده کرده اند. در اواخر دوران پارینه سنگی، انسان ها نخستین بار اقدام به آفرینش هنری کردند که شامل هنر صخره ای و ساخت اشیا و نقاشی درون غارها می شد. هم چنین آغاز رفتار مربوط به باورهای دینی هم چون برگزاری آیین ها و آیین خاکسپاری مربوط به اواخر پارینه سنگی است.
آب وهوای پارینه سنگی متشکل از دوره های یخبندان و بین یخبندان بود و به طور متناوب دماهای سرد و گرمی را تجربه می کرد.
دوران پارینه سنگی زیرین یا پارینه سنگی قدیم، که کهن ترین بخش پارینه سنگی است. پارینه سنگی زیرین از حدود ۳٫۳ میلیون سال پیش با نخستین استفاده ها از ابزارهای سنگی خام (الدوایی) و نخستین تلاش ها برای شکار و گردآوری خوراک آغاز شده و تا ۳۰۰ هزار سال پیش ادامه یافته است. آثار باقی مانده از انسان های آن دوران عبارتند از فسیل قسمت هایی از استخوان بدن و دست افزارهایی که از سنگ ساخته شده اند. قدیمی ترین آثاری که از انسان باقی مانده است، متعلق به همین دوران است.
دوران پارینه سنگی میانی: که باستان شناسان معتقدند که این دوران از حدود ۳۰۰ هزار سال پیش آغاز شده و تا حدود ۳۰ هزار سال پیش ادامه یافته است. مهم ترین ویژگی های آن دوران، پیشرفت و گوناگونی ابزارهای سنگی و همچنین نخستین کاربردهای نمادین دست ساخته های بشری است.
دوران پارینه سنگی جدید: که باستان شناسان معتقدند از حدود ۴۰ هزار سال پیش آغاز و در حدود ۱۲ هزار سال پیش پایان یافته است. در این دوران انسان نئاندرتال از بین می رود و انسان خردمند که به انسان کرومانیون نیز مشهور است پدیدار می گردد. ابزارها شکل تکامل یافته تری پیدا می کنند و تخصصی تر می شود و سنت ابزارسازی تیغه ای یا خُرده سنگی آغاز می شود.
دوران پارینه سنگی ابتدایی ترین و طولانی ترین مرحله زندگی انسان است (در واقع ۹۹٪ آن را پوشش می دهد). در این دوره روند فرگشت فکری، جسمی، فرهنگی و فناورانه انسان شکل می گیرد. اولین ابزارها به دست گونه های نخستین انسان به وسیله سنگ در این دوره ساخته می شود. مکان آن نیز شرق آفریقا در اتیوپی، کنیا، تانزانیا به ویژه ناحیه الدوایی و در آسیا و اندونزی است. در همین دوره بود که انسان از شکل شاخه های اولیه سرده انسانی نظیر انسان ماهر Homo habilis تحول یافته و به شکل انسان امروزی یعنی انسان خردمند Homo sapiens درآمد.
در دوران پارینه سنگی، انسان ها در گروه های نسبتاً کوچکی گرد هم آمده و به گردآوری گیاهان، ماهی گیری و شکار پرداخته اند. ساخت ابزار سنگی ویژگی اصلی این دوران است، اما انسان ها در سراسر پارینه سنگی از ابزارهای چوبی و استخوانی نیز بهره می گرفته اند. انسان ها در آن دوران از چرم و الیاف گیاهی نیز استفاده کرده اند. در اواخر دوران پارینه سنگی، انسان ها نخستین بار اقدام به آفرینش هنری کردند که شامل هنر صخره ای و ساخت اشیا و نقاشی درون غارها می شد. هم چنین آغاز رفتار مربوط به باورهای دینی هم چون برگزاری آیین ها و آیین خاکسپاری مربوط به اواخر پارینه سنگی است.
آب وهوای پارینه سنگی متشکل از دوره های یخبندان و بین یخبندان بود و به طور متناوب دماهای سرد و گرمی را تجربه می کرد.
wiki: پارینه سنگی
فرهنگستان زبان و ادب
{Palaeolithic} [باستان شناسی] بخشی از دوران پیش ازتاریخ، از حدود 2/5 میلیون سال پیش تا زمان عقب نشینی یخچال ها از نیمکرۀ شمالی در فاصلۀ سال های 10,000 تا8,500 ق.م که انسان برای نخستین بار از ابزار سنگی دست ساز استفاده کرد
متـ . عصر سنگ کهن Old Stone Age
پیشنهاد کاربران
پاره زمانی سنگی . عصر حجر . این پاره زمانی برابربا پیشدادیان در فرهنگ پارسی میباشد.
پارینه سنگی یا پالئولیتیک، ریشهٔ یونانی دارد و از ( Paleo ) به معنی پارینه یا قدیمی و ( Litoth ) به معنی سنگ گرفته شده است. این دوره، ابتدایی ترین و طولانی ترین مرحله زندگی انسان است ( در واقع ۹۹% آن را پوشش می دهد ) واز حدود دو میلیون و هشتصدوپنجاه هزار سال پیش تا ده هزار سال قبل توسعه یافته است. در این دوره روندفرگشت فکری، جسمی، فرهنگی و تکنولوژیکی انسان شکل می گیرد. اولین ابزارها به دست گونه های نخستین انسانی به وسیله سنگ در این دوره ساخته می شود. مکان آن نیز شرق آفریقا در اتیوپی، کنیا، تانزانیا به ویژه ناحیه الدوایی ( Olduvai ) و در آسیا اندونزی است.
این دوران خود به سه زیر دوره تقسیم می گردد:
دوره پارینه سنگی زیرین یا قدیم ( Lower or Old Paleolithic ) که ازحدود دو میلیون و پانصد هزار سال پیش شروع و تا یکصد هزار سال قبل ادامه پیدا می کند. در این دوره ابتدا گونهٔ انسانی آسترالوپیته کوس ( Australopithecus ) در دو زیر گونه روبوستوس ( Robustus ) و آفریکانوس ( Africanus ) پدیدار می شود. گونه آفریکانوس با توجه به توانایی در ساخت ابزار انسان ماهر ( Homo habilis ) نیز نامیده می شود که در چاد، جنوب آفریقا و تانزانیا ( گاروزی و اولدوای Olduvai ) می زیسته است. ابزار که گونه آفریکانوس ساخته است الدوان ( Oldowan ) نامیده می شود؛ چون نخستین بار از ناحیه اولدوای تانزانیا به دست آمده است و فقط تبرهای دستی بوده. دومین گونه انسانی که در این دوره پدیدار می شود؛ انسان راست قامت ( Homo erectus ) نام دارد. این گونه از یک و نیم میلیون تا پانصد هزار سال پیش می زیسته است، از آتش استفاده می کرده است و ابزارساز بوده و ابزارهایی که به کار برده است آشولین ( Acheulean ) ؛ و لوالوازین ( Levalloasien ) نام دارد. انسان جاوه و انسان پکن از مشهورترین گونه های هومو اراکتوس هستند.
دوره پارینه سنگی میانی ( Middle Paleolithic ) از حدود یکصد هزار سال قبل شروع و تا چهل هزار سال پیش ادامه داشته است. انسان نئاندرتال ( Neandertal ) در این دوره ظهور می کند؛ هر چند که در گذشته گونه مستقلی به شمار می آمد، امروزه از زیر گونه های انسان هوشمند ( Homo sapiens ) به شمار می آید و هومو ساپینس نئاندرتالنزیس ( Homo sapiens neandertalenisis ) نامیده می شود. در این دوره سنت ابزارسازی موسترین ( Mousterien ) پدیدار می شود که از ابزارهای پیشین پیشرفته تر است و شامل تراشه های سنگی، رنده ها، قلم ها، مته ها، چاقوهای دسته دار و انواع تبر بوده است. در این دوره آیین تدفین وجود داشته است. انسان نئاندرتال به همراه متوفی ابزار، گُل و گِل اخرا دفن می کرده است.
دوره پارینه سنگی نوین ( Upper Paleolithic ) از حدود چهل هزار سال پیش شروع و در هژده هزار سال پیش پایان می گیرد. در این دوره انسان نئاندرتال از بین می رود و انسان هوشمند هوشمند ( Homo sapiens sapiens ) که به انسان کرومانیون نیز مشهور است پدیدار می گردد. ابزارها شکل تکامل یافته تری پیدا می کنند و تخصصی تر می شود و سنت ابزار سازی تیغه ای یا میکرولیت ( Microlith ) آغاز می شود. سنت ابزار سازی سلوترین ( Sloutrean ) و بورین ( Burin ) در اروپا و سنت ابزار سازی برادوستی ( Baradousti ) در زاگرس و خاور میانه از این جمله است.
بعد از دوره پارینه سنگی، دوره میان سنگی ( Mesolithic ) شروع می گیرد که دوره فرا پارینه سنگی ( Epipaleolithic ) نیز نامیده می شود. از هژده هزار سال پیش اغاز و تا دوازده هزار سال پیش ادامه داشته است. .
تقسیم بندی ارائه شده برای هر کدام از این دوره ها بر اساس پیشرفت هایی است که در نوع ساخت ابزارعای سنگی به وجود آمده است.
منابع [ویرایش]
Clark, Grahame. World Prehistory in New Perspective, Cambridge University Press, 1977.
Haviland, William. Anthropology, New York; Rinehard and Winston Press, 1985.
عسکری خانقاه، اصفر و محمد شریف کمالی. انسانشناسی عمومی، تهران؛ انتشارات سمت، ۱۳۷۸.
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ پارینه سنگی موجود است.
رده ها: پارینه سنگی پلیستوسن زمین شناسی
قس عربی
العصر الحجری القدیم أو البالیوثی ( Palaeolithic ) هو أقدم العصور الحجریة وأطولها، بدأ فی العالم ( إفریقیا ) منذ حوالی 2, 300, 000 سنة خلت، وانتهى فی حدود 12, 000 ق. م. ینقسم العصر الحجری القدیم إلى ثلاثة أطوار: "حقبة العصر الحجری القدیم المبکر" و"حقبة العصر الحجری القدیم الأوسط" و"حقبة العصر الحجری القدیم المتأخر". وهذه الأطوار قُسّمت حسب بعض المصنوعات الیدویة الحجریة الموجودة والمختفیة حالیاً. فحقبة العصر الحجری القدیم المبکر استمرت منذ 2, 5 ملیون سنة وحتى 200, 000 سنة. وهی تشمل تسجیلات لصناعة الأدوات البشریة. وتسجل التاریخ التطوری لإنسان جنس "هومو" حیث نشأ فی شرق أفریقیا بالوادی المتصدع. وانتشر منها فی أوراسیا. وظهرت صناعاته فی منطقة "أولدفای جورج بشمال تانزانیا" ویطلق علیها المرحلة أولدوانیة ( Oldowan ) . وکانت الصناعات الیدویة الحجریة بسیطة وأولیة. عاش الإنسان فی هذا العصر متنقلاً، معتمداً فی غذائه على الصید وجمع النباتات والثمار، واستخدم بعض الأدوات کالفوؤس الحجریة التی صنع بعضها من حجر الصوان، والتی أصبحت المادة الرئیسیة فی دراسة أحوال ( القناصون - الجماعون ) من البشر فی العصور السحیقة. وقد کان یوجد فی فجر العصر الحجری نوعان من أسلاف البشر، أحدهما جنس "هومو" والثانی جنس "أسترالوبیثیکس". وخلال العصر الحجری، تولد منهما أنواع جدیدة من البشر آخرها الإنسان العاقل ( Homo sapiens ) ومنه ینحدر الإنسان الحالی.
[تعدیل] المراجع
کتاب التاریخ القدیم للدکتور: فتحى عفیفی استاذ التاریخ القدیم و الحضارة جامعة الازهر.
موسوعة حضارة العالم.
هذه بذرة مقالة عن الجیولوجیا تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیف: ا . . .
پارینه سنگی یا پالئولیتیک، ریشهٔ یونانی دارد و از ( Paleo ) به معنی پارینه یا قدیمی و ( Litoth ) به معنی سنگ گرفته شده است. این دوره، ابتدایی ترین و طولانی ترین مرحله زندگی انسان است ( در واقع ۹۹% آن را پوشش می دهد ) واز حدود دو میلیون و هشتصدوپنجاه هزار سال پیش تا ده هزار سال قبل توسعه یافته است. در این دوره روندفرگشت فکری، جسمی، فرهنگی و تکنولوژیکی انسان شکل می گیرد. اولین ابزارها به دست گونه های نخستین انسانی به وسیله سنگ در این دوره ساخته می شود. مکان آن نیز شرق آفریقا در اتیوپی، کنیا، تانزانیا به ویژه ناحیه الدوایی ( Olduvai ) و در آسیا اندونزی است.
این دوران خود به سه زیر دوره تقسیم می گردد:
دوره پارینه سنگی زیرین یا قدیم ( Lower or Old Paleolithic ) که ازحدود دو میلیون و پانصد هزار سال پیش شروع و تا یکصد هزار سال قبل ادامه پیدا می کند. در این دوره ابتدا گونهٔ انسانی آسترالوپیته کوس ( Australopithecus ) در دو زیر گونه روبوستوس ( Robustus ) و آفریکانوس ( Africanus ) پدیدار می شود. گونه آفریکانوس با توجه به توانایی در ساخت ابزار انسان ماهر ( Homo habilis ) نیز نامیده می شود که در چاد، جنوب آفریقا و تانزانیا ( گاروزی و اولدوای Olduvai ) می زیسته است. ابزار که گونه آفریکانوس ساخته است الدوان ( Oldowan ) نامیده می شود؛ چون نخستین بار از ناحیه اولدوای تانزانیا به دست آمده است و فقط تبرهای دستی بوده. دومین گونه انسانی که در این دوره پدیدار می شود؛ انسان راست قامت ( Homo erectus ) نام دارد. این گونه از یک و نیم میلیون تا پانصد هزار سال پیش می زیسته است، از آتش استفاده می کرده است و ابزارساز بوده و ابزارهایی که به کار برده است آشولین ( Acheulean ) ؛ و لوالوازین ( Levalloasien ) نام دارد. انسان جاوه و انسان پکن از مشهورترین گونه های هومو اراکتوس هستند.
دوره پارینه سنگی میانی ( Middle Paleolithic ) از حدود یکصد هزار سال قبل شروع و تا چهل هزار سال پیش ادامه داشته است. انسان نئاندرتال ( Neandertal ) در این دوره ظهور می کند؛ هر چند که در گذشته گونه مستقلی به شمار می آمد، امروزه از زیر گونه های انسان هوشمند ( Homo sapiens ) به شمار می آید و هومو ساپینس نئاندرتالنزیس ( Homo sapiens neandertalenisis ) نامیده می شود. در این دوره سنت ابزارسازی موسترین ( Mousterien ) پدیدار می شود که از ابزارهای پیشین پیشرفته تر است و شامل تراشه های سنگی، رنده ها، قلم ها، مته ها، چاقوهای دسته دار و انواع تبر بوده است. در این دوره آیین تدفین وجود داشته است. انسان نئاندرتال به همراه متوفی ابزار، گُل و گِل اخرا دفن می کرده است.
دوره پارینه سنگی نوین ( Upper Paleolithic ) از حدود چهل هزار سال پیش شروع و در هژده هزار سال پیش پایان می گیرد. در این دوره انسان نئاندرتال از بین می رود و انسان هوشمند هوشمند ( Homo sapiens sapiens ) که به انسان کرومانیون نیز مشهور است پدیدار می گردد. ابزارها شکل تکامل یافته تری پیدا می کنند و تخصصی تر می شود و سنت ابزار سازی تیغه ای یا میکرولیت ( Microlith ) آغاز می شود. سنت ابزار سازی سلوترین ( Sloutrean ) و بورین ( Burin ) در اروپا و سنت ابزار سازی برادوستی ( Baradousti ) در زاگرس و خاور میانه از این جمله است.
بعد از دوره پارینه سنگی، دوره میان سنگی ( Mesolithic ) شروع می گیرد که دوره فرا پارینه سنگی ( Epipaleolithic ) نیز نامیده می شود. از هژده هزار سال پیش اغاز و تا دوازده هزار سال پیش ادامه داشته است. .
تقسیم بندی ارائه شده برای هر کدام از این دوره ها بر اساس پیشرفت هایی است که در نوع ساخت ابزارعای سنگی به وجود آمده است.
منابع [ویرایش]
Clark, Grahame. World Prehistory in New Perspective, Cambridge University Press, 1977.
Haviland, William. Anthropology, New York; Rinehard and Winston Press, 1985.
عسکری خانقاه، اصفر و محمد شریف کمالی. انسانشناسی عمومی، تهران؛ انتشارات سمت، ۱۳۷۸.
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ پارینه سنگی موجود است.
رده ها: پارینه سنگی پلیستوسن زمین شناسی
قس عربی
العصر الحجری القدیم أو البالیوثی ( Palaeolithic ) هو أقدم العصور الحجریة وأطولها، بدأ فی العالم ( إفریقیا ) منذ حوالی 2, 300, 000 سنة خلت، وانتهى فی حدود 12, 000 ق. م. ینقسم العصر الحجری القدیم إلى ثلاثة أطوار: "حقبة العصر الحجری القدیم المبکر" و"حقبة العصر الحجری القدیم الأوسط" و"حقبة العصر الحجری القدیم المتأخر". وهذه الأطوار قُسّمت حسب بعض المصنوعات الیدویة الحجریة الموجودة والمختفیة حالیاً. فحقبة العصر الحجری القدیم المبکر استمرت منذ 2, 5 ملیون سنة وحتى 200, 000 سنة. وهی تشمل تسجیلات لصناعة الأدوات البشریة. وتسجل التاریخ التطوری لإنسان جنس "هومو" حیث نشأ فی شرق أفریقیا بالوادی المتصدع. وانتشر منها فی أوراسیا. وظهرت صناعاته فی منطقة "أولدفای جورج بشمال تانزانیا" ویطلق علیها المرحلة أولدوانیة ( Oldowan ) . وکانت الصناعات الیدویة الحجریة بسیطة وأولیة. عاش الإنسان فی هذا العصر متنقلاً، معتمداً فی غذائه على الصید وجمع النباتات والثمار، واستخدم بعض الأدوات کالفوؤس الحجریة التی صنع بعضها من حجر الصوان، والتی أصبحت المادة الرئیسیة فی دراسة أحوال ( القناصون - الجماعون ) من البشر فی العصور السحیقة. وقد کان یوجد فی فجر العصر الحجری نوعان من أسلاف البشر، أحدهما جنس "هومو" والثانی جنس "أسترالوبیثیکس". وخلال العصر الحجری، تولد منهما أنواع جدیدة من البشر آخرها الإنسان العاقل ( Homo sapiens ) ومنه ینحدر الإنسان الحالی.
[تعدیل] المراجع
کتاب التاریخ القدیم للدکتور: فتحى عفیفی استاذ التاریخ القدیم و الحضارة جامعة الازهر.
موسوعة حضارة العالم.
هذه بذرة مقالة عن الجیولوجیا تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیف: ا . . .
کلمات دیگر: