علی اکبر داور

علی اکبر داور (زادهٔ ۱۲۶۴ در تهران -اصالتاً چهاردانگهٔ ساری - ۱۳۱۵ تهران) از رجال سیاسی دورهٔ رضاشاه بود که در پست های وزیر مالیه در کابینه محمدعلی فروغی (۱۳۱۲–۱۳۱۵)، وزیر معارف (فرهنگ)، وزیر عدلیه (دادگستری) انجام وظیفه کرد و به بنیادگذار دادگستری نوین ایران نامور شده است. پدرش کربلائی علی خان اردلان معروف به کلبعلی خان متولد روستای کنیم در کیاسر و بخش چهاردانگه شهرستان ساری بود که خزانه دار دربار قاجار بود ایجاد نظام قضایی در کشور، تأسیس «ادارهٔ ثبت احوال»، تدوین «قانون ثبت اسناد»، «قانون ثبت املاک»، «قانون ازدواج و طلاق» و تأسیس بیمه ایران از مهم ترین دستاوردهای او بود.دیدار علی اکبر داور با یالمار شاخت رئیس بانک رایش در سال ۱۹۳۵   از راست: علی منصور، محمدعلی فروغی، مصطفی قلی بیات، علی اکبر داور و محمود جم   همراهی پیکر علی اکبر داور از جلوی مسجد سپهسالار تهران   آیین خاکسپاری داور   علی اکبر داور   عکس از متن کتاب یادگار عمر عیسی صدیق
وی به گونهٔ مشکوکی درگذشت. برخی مرگ وی را یکی از ترورهای سیاسی دولتی مخالفان و ناراضیان در دوران رضاشاه به شمار می آورند.
از بین رجال دورهٔ پهلوی او از معدود افرادی است که هم اکنون یک خیابان در تهران به نام اوست.
علی اکبر داور بنیان گذار دادگستری نوین در ایران و وزیر مالیه رضا شاه، پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه و مدرسه علوم سیاسی به خدمت عدلیه قدیم درآمد و مشاغل گوناگونی را بر گُرده گرفت. در ۲۵ سالگی، دادستان تهران (مدعی العموم بدایت طهران) شد و به میرزا علی اکبر خان مدعی العموم شهرت یافت. در پی آن برای ادامه تحصیلات، به سوئیس رفت و تا دریافت درجه دکترای حقوق تحصیل کرد. داستان سفر داور به سویس بدین گونه است که هنگامی که یکی از بازرگانان بزرگ تبریز بنام حاج ابراهیم پناهی فرزندان خود را برای تحصیل به اروپا می فرستاد، داور را به عنوان سرپرست آن ها برگزید. در این همراهی داور درس خواند و خود را به مرحله دکترای حقوق رسانید. سپس به ایران بازگشت. چند گاهیوزیر معارف شد و در کابینه های مستوفی الممالک و مخبرالسلطنه فبه وزارت عدلیه رسید. مهم ترین دستاورد او، دگرگون نمودن ساختار نظام قضایی عدلیه بود. تأسیس «ادارهٔ ثبت احوال»، «قانون ثبت اسناد»، «قانون ثبت املاک»، و «قانون ازدواج و طلاق» از دستاوردها و برآیند کوششهای اوست.