بازی ورق

بازی ورق (ورق بازی) (به انگلیسی: Playing card)، به بازی با ورق های بازی یا پاستور گفته می شود.انواع بازی های ورق:1_حکم2_شلم3_عددیو بقیه را میتوان نام برد
خال (Suit): علامت مشخصه کارت ها شامل گشنیز، خشت، پیک و دل.
دُور (Trick): یک بار بازی که در آن هر بازیکن یک کارت می اندازد. مثلأ در حکم، دُور عبارت است از ۴ برگی که از نفر اول (آغازگر) شروع می شود و با بازی نفر آخر پایان می پذیرد.
دست (Game): یک بازی کامل که در آن تمام برگ ها بازی شده باشند. مثلأ در حکم یک دست شامل ۱۳ دور است که در آن هر تیمی که ۷ دور را ببرد، بازی را برده است.
ست (Set): یک سری کامل از پیش تعین شده؛ مثلأ در حکم هر ۷ بازی را که یک تیم ببرد یک ست تمام می شود. از مجموع بازی ها تشکیل می شود و با شماری از ست ها کل بازی ورق به پایان می رسد، مثلأ با ۲ یا ۳ ست.
آغازگر (Leader): بازیکنی که دور را آغاز می کند و باقی بازیکنان طی ترتیب مشخص بعد از او بازی می کنند. معمولاً کسی است که دور پیش با برگ برنده او به پایان رسیده است.
دست دادن (Dealing): پخش کردن برگ های بازی میان بازیکنان.
دست دهنده (Dealer): کسی که برگ می دهد (پاسور).
حکم کردن (Bidding): عملی که طی آن خال سر، یا امتیاز تعهد شده مشخص می شود. می تواند به صورت رقابت باشد (یعنی هر کس تعهد بزرگتری کرد حکم کردن را ببرد، مثل شلم) یا می تواند به صورت نوبتی و تک نفره باشد (مثل حکم).
ورق سرد: دست ورق آکبند که هنوز باز و اصطلاحاً «گرم» نشده است. حرفه ای ها معمولاً متقلب هم هستند و برای آن که هیچ تقلبی مانند چیدن برگه ها یا نشان گذاشتن برگ خاصی با گوشهٔ ناخن یا به هر شکل دیگر صورت نگیرد، در بازی های رسمی و حرفه ای برای هر دست بازی، ورق برند مشخصی که سرد و باز نشده است جلوی چشم همهٔ بازیکن ها باز و با آن بازی می شود. آن ها حتی چندین دوربین مختلف از زوایای مختلف روشن و آمادهٔ ضبط می گذارند تا در صورت تقلب، ویدئو چک کنند.
رو بازی کردن: روباز بازی کردن، که هم می تواند قانون بازی باشد و هم نشانهٔ اعتماد به نفس بیش از حد فرد، که به معنی این است که مطمئناً برنده است.
زیر کشیدن: وقتی برگی نسبت سایر برگ ها برتری دارد و برنده است، اصطلاحاً سایر برگ ها را «زیر می کِشد».
از ۵۲ عدد صفحه مقوایی یا پلاستیکی که در ۴ دسته خال مختلف ۱۳ کارتی به علاوه ۲ عدد کارت جوکر یا دلقک، قرار می گیرند تشکیل شده است. از این ورق ها برای انواع بازی و سرگرمی، شعبده بازی ها، چشم بندی و تردستی ها استفاده می شود. اکثر بازی ها و سرگرمی ها صرفاً با ۵۲ کارت اصلی صورت می گیرد و جوکر نقش چندانی در بازی ها ندارد و گاهی از کارت جوکر به جای کارت گمشده استفاده می شود. البته بازی ها و سرگرمی هایی نیز هستند که با کارت جوکر انجام می شوند مثل بازی شیطانک و همچنین شلم. هر ورق در یک طرف دارای شکلی و علامتی است که با بقیه ورق ها متفاوت است و طرف دیگر همه آن ها (در یک دست ورق) کاملاً مشابه یکدیگر می باشند.
تاریخ شروع ورق بازی به قرن یازدهم در چین برمی گردد. در آن زمان پول های کاغذی چینی دارای چهار شکل مختلف بود و هم چنین دارای اعدادی بین ۲ الی ۹ در سه مورد و در یکی اعداد ۱ الی ۹. چنین تصور می شود که اولین ورق های بازی در واقع همان اسکناس های چینی بوده است که برای موارد شرط بندی و بازی نیز از آن ها استفاده می شده است. با این همه به نظر می رسد که اولین ورق های چاپ شده مربوط است به مجموعه دومینوهای چینی که ۲۱ شکل ترکیبات مختلف یک تاس در روی آن ها منقوش بوده است.
پیش از مرسوم شدن ورق بازی به شیوه امروزی در ایران نوعی بازی ورق به نام گنجفه در این سرزمین مرسوم بوده است. گنجفه به احتمال زیاد در قرن شانزدهم و در دربار صفویان پدید آمده و از آنجا به هندوستان راه یافته است. با توجه به شباهت های ساختاری گنجفه و ورق بازی اروپایی، این دو مسلماً از هم تأثیر پذیرفته اند، هر چند که جهت این تأثیر به درستی معلوم نمی باشد.