تاجیک (تاجیکی: Тоҷик) یا تاجک یا تاژیک نامی عمومی است بر اقوام ایرانی تبار و فارسی زبان در آسیای مرکزی و افغانستان زندگی می کردند اطلاق می شود. وطن اجدادی تاجیک ها تاجیکستان، افغانستان و جنوب ازبکستان است. امروزه افزون بر این مناطق، در ایران، در قسمت هایی از جنوب فارس و قسمت هایی از شمال غربی هرمزگان به سر میبرند. این مردمان در شهر هایی مانند لار، بستک ،و لامرد زندگی میکنند
تاجیک نام قبایل «داها» بوده، پارت ها و اشکانیان «دئی»، «تاجیک» و «دجیک» خوانده می شدند.
تاجیک نامی است که ترک ها بر ایرانیان نهادند.
تاجیک از «تای» است و هم ریشه با کلمه یونانی «تگاس» به معنای «ددیک».
تاجیک از ریشه «تژی» در زبان سکایی است.
تاجیک هم ریشه است با نام مردم ایرانی «تات»
تاجیک صفت منسوب است از واژه «تاج»، نام یک قبیله.
تاجیک صفت منسوب است از نام قبیله عربی «طای».
تاجیک صورت دیگری از «تازیک» و «تاژیک» به معنای «عرب» است.
کلمه «تاچی» یا «تائوچی» در زبان چینی به معنای ایرانی است. ترک ها هم از چینی ها این نام را گرفتند.
مردمِ تاجیک از نظرِ زبان، فرهنگ و تاریخ بسیار نزدیک به فارسی زبانان ایران اند. تاجیک های چین با وجود این که به نامِ تاجیک شناخته می شوند به زبان های ایرانی شرقی صحبت می کنند و از تاجیک های فارسی زبان متمایز اند
نام های دیگر برای مردمِ تاجیک، فارسی، پارسیوان یا پارسیبان و دهقان (به تاجیکی: Деҳқон) است. دهقان در قدیم به ایرانی اصیلِ صاحبِ ملک و زمین اعم از ده نشین و شهرنشین اطلاق می شده و مقابلِ تازی و بری پنداشته می شده که چادرنشین و بدوی بودند.
خاستگاه واژهٔ تاجیک نامعلوم است. شرح و بیان معنای این واژه تاریخی در چند مقالهٔ علمی تحلیل و بررسی شده است. در این جا دیدگاه های چند تن از دانشمندان به طور فشرده در مورد تاریخ واژهٔ «تاجیک» درج شده است:
تاجیک نام قبایل «داها» بوده، پارت ها و اشکانیان «دئی»، «تاجیک» و «دجیک» خوانده می شدند.
تاجیک نامی است که ترک ها بر ایرانیان نهادند.
تاجیک از «تای» است و هم ریشه با کلمه یونانی «تگاس» به معنای «ددیک».
تاجیک از ریشه «تژی» در زبان سکایی است.
تاجیک هم ریشه است با نام مردم ایرانی «تات»
تاجیک صفت منسوب است از واژه «تاج»، نام یک قبیله.
تاجیک صفت منسوب است از نام قبیله عربی «طای».
تاجیک صورت دیگری از «تازیک» و «تاژیک» به معنای «عرب» است.
کلمه «تاچی» یا «تائوچی» در زبان چینی به معنای ایرانی است. ترک ها هم از چینی ها این نام را گرفتند.
مردمِ تاجیک از نظرِ زبان، فرهنگ و تاریخ بسیار نزدیک به فارسی زبانان ایران اند. تاجیک های چین با وجود این که به نامِ تاجیک شناخته می شوند به زبان های ایرانی شرقی صحبت می کنند و از تاجیک های فارسی زبان متمایز اند
نام های دیگر برای مردمِ تاجیک، فارسی، پارسیوان یا پارسیبان و دهقان (به تاجیکی: Деҳқон) است. دهقان در قدیم به ایرانی اصیلِ صاحبِ ملک و زمین اعم از ده نشین و شهرنشین اطلاق می شده و مقابلِ تازی و بری پنداشته می شده که چادرنشین و بدوی بودند.
خاستگاه واژهٔ تاجیک نامعلوم است. شرح و بیان معنای این واژه تاریخی در چند مقالهٔ علمی تحلیل و بررسی شده است. در این جا دیدگاه های چند تن از دانشمندان به طور فشرده در مورد تاریخ واژهٔ «تاجیک» درج شده است:
wiki: تاجیک ها