تلویزیون ملی ایران (آمریکا). تلویزیون ملی ایران (NITV) شبکهٔ تلویزیونی ۲۴ ساعته فارسی زبان ناوابسته و خصوصی بود که دفتر مرکزی و استودیوی آن در وودلند هیلز کالیفرنیا قرار داشت. شعبهٔ اروپایی آن در لندن، انگلستان می بود. NITV با هیچ گونه گروه سیاسی یا دولت وابستگی نداشت. این شبکه را ضیا آتابای خوانندهٔ قدیمی در فروردین ماه ۱۳۷۹ بنیان گذاشته بود. پس از آنکه این شبکه در ایران دیده شد با فرستادن پارازیت از سوی دولت ایران روبرو شد. پس از برخورد با فشارهای مالی به گونهٔ شبکه ای کارتی با فروش اشتراکی درآمد و در پایان به تعطیلی کشیده شد.به نوشتهٔ رضا غلامی این شبکه معیاری ارایه کرد برای بسیاری از دیگر شبکه های تلویزیونی پارسی زبان که پس ازآن آغاز بکار کردند. از نمایه های بدیع آن نخست به بحث کشیدن و بیان صریح مخالفت با جمهوری اسلامی در سیاست و آزادی های فرهنگی می بود که به ایرانیان درون کشور شمه ای از زندگی آزاد ایران تبعید را نشان می داد و به اتحاد بالقوه میان ایرانیان رهنمون بود. این همزمان بود با دولت اصلاح طلب محمدخاتمی که کمی از فشارها کاسته بود. دوم آنکه این شبکه با هیچ گروه سیاسی وابستگی نداشت و سوم آنکه این شبکه بسیاری از شخصیت های محبوب پیش از انقلاب را بکار گرفته بود و آمیزه ای از برنامه های فرهنگی، علمی و سیاسی برای همبستگی ایران درون و برون مرز ساخته بود.
برنامه گزاران این شبکه ازین قرار بودند :آیلین ویگن، رافی خاچاتوریان، شهروز رفیعی، نورالدین ثابت ایمانی، مژده حبیبی، علیرضا میبدی، داوود رمزی، ناصر انقطاع
در شهریور ماه ۱۳۷۹ تماسی تلفنی با برنامه میبدی گرفته شد که ادعا می کرد از اصفهان تصاویر این شبکه را مشاهده می کند. میبدی پرسیید من کیستم؟ و آن شخص گفتم نمی دانم ولی شما را در تلویزیون می بینم. میبدی که باور نمی کرد شمارهٔ فرد را گرفت که خود با او تماس بگیرد وی سیبی را در دست گرفت و پرسید در دستان من چیست؟ آن فرد پاسخ داد: یک سیب. سپس یک خودکار. در آن هنگام آنها گریستند.
این شبکه در میان نخستین شبکه های پارسی زبان مستقر در بیرون از کشور بود که صدا و سیمای خود را به مرزهای ایران در اواخر دهه ۷۰ هجری فرستاده بود. دولت ایران این شبکه ها را غیرقانونی و بر ضد نظام می خواند.فرستنده های این شبکه در آغاز از ماهواره هاتبرد بودند که تحت ارسال پارازیت هایی از سوی دولت ایران قرار گرفتند.
برنامه گزاران این شبکه ازین قرار بودند :آیلین ویگن، رافی خاچاتوریان، شهروز رفیعی، نورالدین ثابت ایمانی، مژده حبیبی، علیرضا میبدی، داوود رمزی، ناصر انقطاع
در شهریور ماه ۱۳۷۹ تماسی تلفنی با برنامه میبدی گرفته شد که ادعا می کرد از اصفهان تصاویر این شبکه را مشاهده می کند. میبدی پرسیید من کیستم؟ و آن شخص گفتم نمی دانم ولی شما را در تلویزیون می بینم. میبدی که باور نمی کرد شمارهٔ فرد را گرفت که خود با او تماس بگیرد وی سیبی را در دست گرفت و پرسید در دستان من چیست؟ آن فرد پاسخ داد: یک سیب. سپس یک خودکار. در آن هنگام آنها گریستند.
این شبکه در میان نخستین شبکه های پارسی زبان مستقر در بیرون از کشور بود که صدا و سیمای خود را به مرزهای ایران در اواخر دهه ۷۰ هجری فرستاده بود. دولت ایران این شبکه ها را غیرقانونی و بر ضد نظام می خواند.فرستنده های این شبکه در آغاز از ماهواره هاتبرد بودند که تحت ارسال پارازیت هایی از سوی دولت ایران قرار گرفتند.