لیزر دیودی

لیزرهای دیودی نیم رسانا پرفروشترین نوع لیزر در جهان هستند. این لیزرها اولین بار در سال ۱۹۶۲ ساخته شدند و گفته می شود اکنون در مرحله ای هستند که از بسیاری جهات قابل قیاس با موقعیت صنعت الکترونیک سیلیسیومی در حدود ۲۵ سال پیش است. نیروی اصلی در پس این پیشرفت، رشد سریع صنعت مخابرات است، اما ذخیره سازی اطلاعات (خواندن/نوشتن CD، پویشگرهای رمز میله ای)، اشاره به دور (نشانگرهای لیزری) و کاربردهای ماشین کاری نیز اهمیت روزافزونی یافته اند.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
طی چند سال اخیر لیزرهای دیودی به توانایی خروجی بالاتر، ابعاد کوچکتر، کارایی بالاتر، اعتماد پذیری بیشتر و از همه این ها مهمتر به پوشش طول موجی پهنتر از IR میانه تا انتهای آبی رنگ طیف الکترومغناطیس، دست یافته اند. برای سال های متمادی، دستیابی به منابع نوری تکفام کوک همدوس، با عملکرد آسان و ارزان از IR میانه تا UV، هدفی برای متخصصان طبف بینی بوده است. به غیر از طیف بینی های متداول جذبی و فلوئورسانی، طیف بینی رامان و بیضی سنجی نیز از لیزرهای دیودی به عنوان منابع نور همدوس بهره مند شده اند.
به تازگی متخصصان طیف بینی، فنون با حساسیت زیاد مثل طیف بینی درون حفره را با لیزرهای دیودی ترکیب کرده اند. در طیف بینی بنیادی، کاربرد منابع لیزری جدید به تعیین ساختار رادیکال های آزاد یا گونه های خوشه ای عجیب و غریب منجر شده است. برای نظارتهای اتمسفری، لیزرهای دیودی دمای اتاق که در ۸ تا ۱۳µM نشر می کنند، پیشرفتی اساسی به سمت بهبود کیفیت هوا هستند.
در پزشکی، کاربرد لیزرهای دیودی در مقطع نگاری نوری و در تجزیه غیر تزریقی خون، مثلاً پیش بینی سطح گلوکز خون، تشخیص پزشکی را با انقلابی مواجه کرده است. در صنعت، حسگرهای شیمیایی ارزان قیمت در کنترل فرایند اهمیت یافته اند، برای کنترل در محل فرایندهای احتراقی، آشکارسازی پسماندهای گازی در نقطه تخلیه و کنترل کیفیت در صنایع دارویی و غذایی لیزرهای دیودی دیگری نیز هستند که برای اندازه گیری های جریان، شمارش و سنجش ابعاد ذرات سودمندند.