غمزه زن

( صفت ) آنکه غمزه زند کسی که به چشم و ابرو اشاره کند .

غمزه زن. [ غ َ زَ / زِ زَ ] ( نف مرکب ) کرشمه نما و شوخ چشم. ( ناظم الاطباء ). آنکه غمزه زند. غمزه زننده. غمزه کننده. رجوع به غمزه شود :
زین پس وشاقان چمن نوخط شوند و غمزه زن
طوق خط و چاه ذقن پرمشک سارا داشته.شب مهتاب چون شب تاری
قصد خورشید غمزه زن کردی.پیش که غمزه زن شود چشم ستاره سحر
بر صدف فلک رسان خنده جام گوهری.

غمزه زننده، غمزه کننده، ویژگی کسی که از روی نازوکرشمه مژه بر هم می زند.