seer
غیب بین
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
( صفت ) بیننده غیب عالم مغیبات .
لغت نامه دهخدا
غیب بین. [ غ َ / غ ِ ] ( نف مرکب ) آنکه غیب را بیند. بیننده غیب و نهان. رجوع به غیب شود :
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
انبیا را داد حق تنجیم این
غیب را چشمی بباید غیب بین.
مولوی ( مثنوی ).
فرهنگ عمید
بینندۀ غیب، آن که غیب را ببیند.
کلمات دیگر: