پاد زهر و داروی شفا
شفادارو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شفادارو. [ ش ِ / ش َ ] ( اِ مرکب ) پادزهر و داروی شفا. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) ( از برهان ). پازهر. فادزهر. نوشدارو. ( یادداشت مؤلف ). پادزهر. ( فرهنگ جهانگیری ) :
نهد در بیخ دندان ثعابین
سم و در سر شفا داروی نوشین.
نهد در بیخ دندان ثعابین
سم و در سر شفا داروی نوشین.
نزاری قهستانی ( از جهانگیری ).
فرهنگ عمید
داروی شفادهنده، پازهر، پادزهر.
کلمات دیگر: