گلوبنده. [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) تابع حلق وشکم و مرد بسیارخوار. ( انجمن آرا ). شکمباره. شکم خواره. آنکه بنده شکم خود باشد. طبل خواره :
ممانید بر کهتران کار خوار
گلوبندگان رابگیرید بار.
اسدی.
هر بنده ای که او را بخرند و بفروشند آزادتر ازآن کس دان که گلوبنده بود... و گلوبنده همیشه بنده بود. ( از قابوسنامه ).