( صفت ) ستم کار مردم آزار جفا کار .
ستم اندیش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ستم اندیش. [ س ِ ت َ اَ ] ( نف مرکب ) ظالم. ( آنندراج ). مردم آزار و جفاکار. ( ناظم الاطباء ) :
چو سیر کوفته دارد سر ستم پیشه
خبر دهد ستم اندیش را ز نرخ پیاز.
چو سیر کوفته دارد سر ستم پیشه
خبر دهد ستم اندیش را ز نرخ پیاز.
سوزنی.
فرهنگ عمید
مردم آزار، ستمکار.
کلمات دیگر: