خیابان فردوسی

خیابان فردوسی (نام پیشین: خیابان علاءالدوله، پیش از آن خیابان امین السلطان) یکی از خیابان های شمالی-جنوبی قدیمی تهران است. از دیرباز، با توجه به صرافی های متعدد و دلارفروشان غیر رسمی موجود در آن، این خیابان به یکی از خیابان های مهم شهر تهران از منظر اقتصادی تبدیل شده است. این خیابان به افتخار شاعر بلند آوازه ایرانی ابوالقاسم فردوسی نام گذاری شده است.
این خیابان، در دوره قاجاریه به واسطه وجود باغ ایلخانی در آن، گاهی با عنوان خیابان باغ ایلخانی نیز خوانده می شده است. باغ ایلخانی که بعدها ساختمان بانک ملی ایران به جای آن ساخته شد، از بناهای ساخته شده توسط قلی خان ایلخانی، معروف به حاجی ایلخانی از رجال و شاهزادگان معروف قاجاری بود.
این خیابان که در منطقه ۱۲ شهرداری تهران واقع است، در جنوب از میدان توپخانه آغاز شده و پس از گذر از چهارراه استانبول، به میدان فردوسی در شمال منتهی می شود. خیابان فردوسی از جنوب به شمال یکطرفه است.
بخش هایی از خیابان فردوسی به اصناف و فروشندگان کفش و چرمینه، صرافی و نقره اختصاص دارد. سفارتخانه چندین کشور (همچون آلمان، انگلستان و ترکیه)، ساختمان مرکزی چندین بانک (مانند بانک ملی ایران، بانک سپه)، چند موزه (موزه جواهرات ملی، موزه سکه بانک سپه) و شرکت ها و موسسات بسیاری در طول این خیابان قرار دارند.