سلسله نعمت اللهی

سلسلهٔ نعمت اللهی یکی از طریقت های تصوف است که توسط سید نورالدین شاه نعمت الله ولی در قرن هشتم هجری ایجاد شده است. سلسلهٔ نعمت اللهی در عصر حاضر از معروف ترین شاخه های تصوف است.
کلمهٔ نعمت اللهی از نام شاه نعمت الله ولی گرفته شده و چون در دوران او، پیروان او را «نعمت اللهی» می خواندند، این عنوان به کسانی که بعد از وی از عقاید و روش صوفیانه وی تبعیت کردند، داده شد. قبل از شاه نعمت الله نام طریقت همنام با قطب وقت بوده، چنان که در زمان معروف کرخی به معروفیه و در زمان جنید بغدادی به جنیدیه مشهور بوده است.
شاه نعمت الله ولی -> شیخ عبدالله یافعی -> شیخ صالح بربری -> نجم الدین کمال کوفی -> شیخ ابوالفتوح صعیدی -> شیخ ابومدین -> شیخ ابوالسعود اندلسی -> شیخ ابوالبرکات -> شیخ ابوالفضل بغدادی -> شیخ احمد غزالی -> ابوبکر نساج -> شیخ ابوالقاسم گرّکانی -> ابوعثمان مغربی -> ابوعلی کاتب -> شیخ ابوعلی رودباری -> جنید بغدادی -> سری سقطی -> معروف کرخی -> داوود طائی -> حبیب عجمی -> حسن بصری← علی بن موسی الرضا
سید نورالدّین شاه نعمت الله ولی از اقطاب و عرفای مشهور قرن هشتم و نهم هجری است نعمت الله ولی در روز دوشنبه چهاردهم ربیع الاول ۷۳۱ هجری قمری در شهر حلب متولد شد. هفت سال مرشد خود شیخ عبدالله یافعی را خدمت کرددر هرات نعمت الله ولی با نوهٔ میرحسینی هروی پرسنده سؤالات گلشن راز ازدواج کرد و ثمرهٔ این ازدواج فرزند او برهان الدین خلیل الله (متولد ۷۷۵ هجری) بود که پس از نعمت الله ولی به قطبیت سلسله نعمت اللهی رسید.شاه نعمت الله ولی قریب صد سال زندگی کرد و سرانجام در روز پنجشنبه بیست و سوم ماه رجب ۸۳۲ و به قولی ۸۳۴ هجری در کرمان خرقه تهی کرد.