روان شناسی تجربی

روان شناسی تجربی یا روان شناسی آزمایشی (انگلیسی: Experimental psychology) یکی از انواع مهم رشته روان شناسی است. روش آزمایشی مهم ترین روش تحقیق در روان شناسی به شمار می رود. هدف این روش مطالعه رفتار موجود تحت شرایط خاص و مقایسه حالات او در این شرایط است. آزمایش کننده شرایط مخصوص تغییر رفتار را بوجود می آورد و آزمایش شونده تحت این شرایط قرار گرفته رفتار حاصله مطالعه می گردد. متغیر مستقل محرکی است که تغییرپذیری می یابد و متغیر وابسته پاسخی است که به متغیر مستقل داده می شود. آزمایش کننده می تواند از طرق مختلف بر متغیر مستقل نظارت نماید که معمول ترین آنها، روش تغییر مستقیم است. در کلیه آزمایش های روانشناسی باید از دو گروه گواه و آزمایشی استفاده نمود. گروه آزمایشی عبارت اند از افرادی که در شرایط خاص آزمایش قرار می گیرند و آثار متغیر مستقل روی آنان مطالعه می شود.
رسیدگی از نظر توارث
رسیدگی از طریق طرح آزمایش
پالایش تجربی
گروه گواه کسانی هستند که عیناً کیفیات گروه آزمایشی را دارا بوده ولی تحت شرایط آزمایش واقع نمی شوند. بدین ترتیب تغییراتی که در اثر متغیر مستقل بوجود می آیند با مقایسه دو گروه قابل مطالعه هستند. برای حصول اطمینان از نتایج تجربیات باید نکات زیر را در ضبط داشت:
این روش ها به منظور حذف نمودن یا در ضبط قرار دادن آثار متغیرهایی است که مورد علاقه آزمایش کننده نیستند.
در موارد پیچیده تر روانی آثار عوامل متعدد با یکدیگر درگیری می یابند و باید به کیفیت تغییر بیش از یک عامل در واحد زمان توجه نمود.

روان شناسی تجربی (experimental psychology)
به کارگیری روش های علمی برای مطالعۀ فرآیندهای روانی و رفتار. این رشته دربرگیرندۀ طیف وسیعی از زمینه های پژوهشی است: یادگیری در انسان و حیوان (تشریح نظریه های یادگیری نحوۀ اکتساب و تعدیل رفتارهای جدید)؛ شناخت (مطالعۀ برخی از کارکردها مانند ادراک، توجه، حافظه و زبان)؛ روان شناسی فیزیولوژیک (مطالعۀ ارتباط شناخت با نواحی گوناگون مغز)؛ و هوش مصنوعی (شبیه سازی رایانه ای فرآیندهای شناختی، مانند زبان و مسئله گشایی).