سرزنی

سرزنی (فوتبال). سرزنی یک تکنیک در بازی فوتبال است که برای کنترل توپ با بهره‎گیری از سر به منظور پاس دادن، شوت زدن و یا نجات دروازه انجام می شود. این حرکت می تواند در حالت ایستاده، پرش یا شیرجه انجام پذیرد. سرزنی تکنیکی رایج است و تقریباً در همه بازی های فوتبال بکار گرفته می شود.
مسیر هوایی : سر بازیکن به هنگام تماس با توپ باید زیر آن قرار بگیرد.
مسیر کشیده : سر بازیکن در یک سطح با توپ قرار می گیرد.
مسیر زمینی : سر بازیکن به هنگام تماس با توپ بالای آن قرار می گیرد.
به راست یا به چپ : هنگام تماس توپ با سر به بدن چرخش داده و همواره با پیشانی ضربه بزنید . برای اینکه توپ جهت مطلوب پیدا کند، مراقب چرخش بدن خود باشید.
به عقب : در لحظه برخورد سر را به عقب بکشید .این حرکت در شرایط سخت و به منظور دور کردن توپ های هوائی از حریف یا رساندن آن به یار خودی مورد استفاده قرار می گیرد.
روش های سرزنی در فوتبال انواع مختلفی دارد:
در بازی با سر سه حرکت وجود دارد:
نگرانی هایی در مورد کاربرد این تکنیک وجود دارد چرا که زدن توپ با سر می تواند موجب آسیب مغزی شود. در طول یک بازی توپ فوتبال با سرعتی بیش از 50 مایل در ساعت (46/80 کیلومتر در ساعت) حرکت می کند و فوتبالیست ها معمولاً 30 بار یا دفعات بیشتری توپ را با سر می زنند. با این وجود بعید است که زدن ساده توپ با سر موجب بروز آسیب های تروماتیک مغزی مانند پارگی رشته های مغزی شود اما تکرر این عمل می تواند موجب بروز واکنش هایی شود که در طول زمان موجب تخریب سلول های مغزی می شود.

سَرْزَنی (pollarding)
نوعی هرس. در آن، شاخه های جوان درخت در فاصله دو تا چهار متری بالای سطح زمین قطع می شود تا تنۀ کُنده مانندی با رأس مدوّر متراکم و متشکّل از شاخه های باریک جدید ایجاد شود. این فرآیند شبیه شاخه ای شدناست. از سرزنی غالباً برای هرس درخت بید استفاده می کنند، که در فواصل یک سال یا بیشتر شاخه ها برای استفاده در دیرک چادر، دستۀ بیل و امثال آن بریده می شوند. از سرزنی برای تنظیم ارتفاع درختان خیابان ها نیز استفاده می کنند.