لباس محلی

لباس محلی تلفظ راهنما·اطلاعات به لباسی گویند که افراد بومی یک منطقه می پوشند.این لباس معمولاً برگرفته از آداب و رسوم هر منطقه و با توجه به منابع موجود در آن منطقه است.پوشش محلی معمولاً در شهرها و روستاهای نزدیک به هم تفاوت چندانی ندارد. این موضوع را می توان با توجه به فرهنگ نزدیک آن ها به یکدیگر، شرایط اقلیمی مشابه و و منابع موجود تقریباً یکسان توجیه کرد.
پیراهن چل تریز: پیراهن گشاد و پرچینی که قد آن تا میان ساق پا می رسد، آستین آن ازدو تکه و یک مرغک تشکیل می شود و مچ دار است و برای گشادی دامن آن از ترک های راسته و گود استفاده می کنند. برای دوخت این لباس ۸ تا ۱۰ متر پارچه نیاز است و اغلب به رنگ سفید است. این پیراهن از ۴۰ تکه تشکیل می شود، دور سجاف و سرمچ آن را با نخ سیاه، سیاه دوزی می کنند و روی آن کمربند شانه کش می بندند.
پیراهن برچاک: پیراهنی بلند و گشاد تا پایین زانو که درقسمت پایین دامن گشادتر است با آستین بلند و گشاد و بدون سردست که دو طرف دامن، پیراهن چاکدار است و به آن برچاک می گویند. یقه گرد دارد که چاک گریبان آن بر روی شانه چپ به وسیله دکمه بسته می شود.
لباس اصیل آذربایجانی نشان دهندهٔ وضعیت تأهل و سن می باشد که رقص آذربایجانی با لباس آذربایجانی به اجرا درمی آید. از قرن بیستم به بعد، لباس آذربایجانی در شهرها کاربرد خود را از دست داده و حالت مدرنیته به خود گرفته است؛ ولی عموماً در مناطق عشایری و روستایی و مناطقی که اهالی آذربایجانی سکونت دارند، به مانند سابق کارکرد خود را حفظ کرده است.
لباس اصیل مردم اصفهان در حدود ۳۰۰ سال قبل را لباس نخی سفید یا شیری بوده است که به صورت دستباف تهیه می شده است.
لباس اصیل زنان اصفهان شامل یک دامن مخمل قرمز کوتاه رنگ با چین های زیاد که توسط دکمه بسته می شده و یک پیراهن گلدوزی شیری رنگ بوده است.