کلمه جو
صفحه اصلی

گرامافون

فارسی به انگلیسی

gramophone, phonograph, record player

فارسی به عربی

حاکی

مترادف و متضاد

phonograph (اسم)
دستگاه ضبط صوت، گرامافون، گرام، صدا نگار

talking machine (اسم)
دستگاه ضبط صوت، گرامافون

gramophone (اسم)
گرامافون، دستگاه حبس صدا، نوعی دستگاه ضبط صوت قدیمی

phonographic (صفت)
دستگاه ضبط صوت، گرامافون، گرام، صدا نگار

فرهنگ فارسی

دستگاهی است برای ظاهرساختن امواج صوت که قبلابرروی صفحه های مخصوص ضبطمیکنند
( اسم ) آلتی است که صفحه ای را که آوازی در آن ضبط شده بگردش در آورد و همان آواز را بگوش رساند جعب. صوت : آوازیرا که دقیقا تقلیدی بود از یک صفحه که همان صبح چندین بار روی گرامافون گذارده بود بلحن گیرا و نیکو آغاز کرد .

فرهنگ معین

(گِ فُ ) [ فر. ] (اِ. )دستگاه مخصوصی که صدا را روی صفحه ضبط و پخش می کند.

لغت نامه دهخدا

گرامافون. [ گ ِ ف ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) رجوع به گرامافن شود.

فرهنگ عمید

دستگاهی برای ظاهر ساختن امواج صوتی که قبلاً بر روی صفحه های مخصوص ضبط شده است.

دانشنامه عمومی

گرامافون (به فرانسوی و انگلیسی: grammophone) یا فونوگراف (به فرانسوی و انگلیسی: grammophone) پرکاربردترین دستگاه برای پخش صدای ضبط شده از دههٔ ۱۸۷۰ تا دههٔ ۱۹۸۰ میلادی بود.اواخر عصر ناصری به ایران آمد و آن را در آن زمان دستگاه «حافظ الصّوت» یا «حبس الصّوت» می خواندند و می نوشتند.
سابقه و تاریخچهٔ ورود گرامافون به ایران را در «تاریخ اجتماعی ایران در قرن سیزدهم» نوشتهٔ «جعفر شهری» -جلد سوم- می توان یافت.
گرامافون اختراع توماس ادیسون بود. یک گرامافون (یا فونوگراف) با دستگاه های مدرن و مجهز کنونی بسیار متفاوت است. با این حال، از اصول فنیِ مشترکی پیروی می کنند؛ یعنی اصول ضبط کردن صدا همان است که در زمان ادیسون بود.
صدا، خواه از دهان انسان بر آید و خواه از آلات موسیقی، همه در هوا ارتعاش هایی پدیدمی آورند. برای ضبط صدا باید بتوان که آن ارتعاش ها را بر روی چیزی ثبت کرد.
برای این کار چند چیز لازم است: ۱) یک لوله که مانند میکروفون در برابر دهان قرار می گیرد تا ارتعاش های صوتی بتوانند در آن جمع شوند و عبور کنند. ۲) یک صفحه گردان که به راحتی و نرمی بر جای خود می لغزد. ۳) یک سوزن یا چیز ی شبیه به آن. البته این سوزن و صفحه گردان هر دو در انتهای «لوله» قرار می گیرند. ۴) یک صفحه مومی و نرم که بر روی «صفحهٔ گردان» نشسته، در زیر یک سوزن پیوسته می چرخد.

دانشنامه آزاد فارسی

گرامافون (gramaphone)
نوعی دستگاه پخش موسیقی که بر مبنای فونوگراف، اختراع توماس ادیسون امریکایی، ساخته شد. گرامافون نخستین بار در دورۀ مظفرالدین شاه قاجار به ایران وارد شد. نخستین کلام فارسی که در گرامافون ضبط و شنیده شد، کلام و صدای مظفرالدین شاه در تأییدِ قانونِ مشروطه بود. نخستین گرامافون های واردشده به ایران، گرامافون های بوق دار، با بوقی بسیار بزرگ و اغلب زرنگار و جعبه ای مستطیل شکل و بلند بودند. صفحۀ این گرامافون ها استوانه ای شکل بود و همین خصیصه آن ها را از گرامافون های بعدی، که صفحه هایشان بشقابی شکل بود، متمایز می کرد. نخستین گرامافونِ صفحه استوانه ای که به معرضِ دیدِ عموم گذاشته شد، گرامافونی بود که برای جلب کردن اذهانِ عمومی در قهوه خانه ای در شرق میدان شمس العمارۀ تهران به صدا درآمد. شرکتِ انگلیسیِ «ماسترز وُیس» نخستین شرکتِ فرنگی بود که پس از مشاهدۀ علاقۀ عمومی به گرامافون در صدد صدور انبوهِ گرامافون های ساختۀ خود در نوعِ بوقی کیفی به ایران برآمد. از نخستین تصنیف های فارسی ضبط شده به وسیلۀ گرامافون تصنیفِ «در ملکِ ایران» و «عروسِ گل از بادِ صبا» درخور ذکر است. با گسترشِ ورودِ گرامافون به ایران، رفته رفته شغلِ تعمیرِ گرامافون، گرامافون سازی، نیز پدید آمد. نخست، ساعت سازها و سپس تعمیرکارانِ چرخِ خیاطی به تعمیرِ گرامافون، که دانشِ فنیِ چندانی نیاز نداشت، پرداختند.

پیشنهاد کاربران

واک نگار


کلمات دیگر: