گپ زدن

دردشة

( مصدر ) ۱ - سخن گفتن : هر کجا زلف ایازی دید خواهی در جهان عشق بر محمود بینی گپ زدن بر عنصری . ( سنائی ) چون زن صوفی تو خاین بوده ای دام مکراند دغا بگشوده ای . که زهر ناشسته رویی گپ زنی شرم داری از خدای خویش نی . ( مثنوی )
سخن بیهوده و دراز گفتن

(گَ. زَ دَ ) (مص ل . ) سخن گفتن ، حرف زدن .

گپ زدن. [ گ َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) گفتن. سخن گفتن.بیهوده و دراز گفتن. پر گفتن. پرگویی کردن. در تداول عامه نیز مستعمل است. رجوع به گپ شود :
هر کجا زلف ایازی دید خواهی در جهان
عشق بر محمود بینی گپ زدن بر عنصری.چند گویی خواهر من پارساست
گپ مزن گرد حدیث او مگرد.جمله زین سویی از آن سو گپ مزن
چون نداری مرگ هرزه جان مکن.چون زن صوفی تو خائن بوده ای
دام مکر اندر دغا بگشوده ای
که ز هر ناشسته رویی گپ زنی
شرم داری و از خدای خویش نی.
مولوی ( مثنوی چ خاور دفتر چهارم ص 219 س 19، 20 ).

{chat} [رایانه و فنّاوری اطلاعات] گفت وگوی کاربری با کاربر یا کاربران دیگر با استفاده از اینترنت