کاهش

استخفاف , اهدا , تخفیض , خصم , نقصان , هبوط , هدوء

کمی، کم شدگی
( اسم ) کم شدگی . نقصان مقابل افزایش : [ ا تا گاه در کاهش بود گاهی در افزایش ذراع روز و شب همواره در تاریخ پیمایی ... ] . ( انوری )

(هِ ) (اِمص . ) کاستی ، نقصان ، کاستن .

کاهش. [ هَِ ] ( اِمص ) ( از: کاه ، ریشه کاهیدن = کاستن + ش اسم مصدر ). ( از حاشیه برهان چ معین ). کم شدن و نقصان پذیرفتن. ( برهان ). کمی. مقابل افزایش :
چو افزون کنی کاهش افزون بود
ز سستی دل مرد پرخون بود.بدو گفت رستم کزین گفتگوی
چه آید مگر کاهش آبروی.کوه اگر گوید من راه خلافش سپرم
لرزش باد بدو درفتدو کاهش کاه.از کاهش و نیستی بیندیش
امروز که هستی و فزایی.هیچ افتدت امشب که برافتاد گی من
رحم آری و بر کاهش جانم نفزایی ؟مسکین طبیب را که سیه دید روی حال
کاهش به عقل نورفزای اندر آمده.ای طعنه زده به دیگرانم
ای کاهش جان من فزوده.ای چون مه چهارده در کاهش و کمی
مه را ز کاستن نبود هیچ ننگ و عار.به همت چون دریا که در دهش از کاهش نیندیشد. ( ترجمه تاریخ یمینی ). || مجازاً، کم شدن و کاستن و پائین آمدن ارزش و شخصیت :
مرا خواری از پوزش و خواهش است
وزین نرم گفتن مرا کاهش است. || مجازاً، کاستن جسم. نزار شدن. لاغر شدن. لاغری :
از آن پس به کاهش گرایید شاه
نداشت اندر آن هیچ تن راه نگاه.چنان بد که روزی بیامدپزشک
ز کاهش نشان یافت اندر سرشک.شب را ز گوسفند نهد دنبه آفتاب
تا کاهش دقش بمکافا برافکند.گر نور مه و روشنی شمع تراست
این کاهش و سوزش من از بهر چراست ؟- داروی کاهش ؛ دارو که تن را نزار کند و نیرو ببرد :
چو شب تیره گشت از نبشته بجست
بیامیخت داروی کاهش درست.

کمی ، کم شدگی.

{reduction} [شیمی، مهندسی بسپار] واکنشی شیمیایی که در آن عنصری الکترون بگیرد و به این ترتیب ظرفیت مثبت آن کاهش یابد