محمدرضا کلهر (زادهٔ ۱۳۴۹) شاعر، نویسنده و روزنامه نگار ایرانی.
• «سبک به تنهایی در وحدت و پیوستگی متن، به هنگامی که دیگر سازه های متن وحدت و انسجام ندارند، ناکارآمد است، اما سبک می تواند با وجود انسجام در دیگر سازه های متن همچون «موضوع»، وحدت ساختاری و ارگانیکی ایجاد کند.»• « «پیتر لامارک» (نظریه پرداز حوزهٔ فلسفهٔ ادبیات) به سه ویژگی که در آثار ادبیِ (خلاقانه) قابل تشخیص است، اشاره می کند. ویژگی اول را در اثر ادبی و تخیلی؛ یکپارچگی در اجزا یا نوعی طرح یا هدفمندی در عناصر موجود در اثر ادبی می داند و خاطر نشان می کند که «اجزای اثر ادبی کمابیش به صورت یکپارچه در کنار هم قرار می گیرند». ویژگی دوم را در اثر ادبی تخیلی، مضاف بر «شرط اخلاقی» صرف نظر از «موضوع ظاهری (خواه رخداد روایی، خواه استعاره شعری) وجود مضمون هایی عمیق با رنگ و بویی انسانی برآمده از مضامین اجتماعی و جامعه می داند که در واقع نه تنها موجب تأمل در موضوعِ زمینه ساز، بلکه تأمل در همان مضمون های عمیق را موجب می شوند. ویژگی سوم را «امکان نوعی تفسیر» برای مخاطب یا منتقد می داند که با توجه و دقت در «جذابیت های ادبی خصوصاً با ورود به جزئیات و نمایش دقیق نحوه تحکیم و پرورش مضامین» ممکن می شود.»• «مخاطب شعر در دهه های گذشته نه تنها به دنبال عنصر زیبایی بوده بلکه مفاهیم شعر هم برایش بسیار مهم بوده است.»• «در درک متقابل مخاطب و مؤلف، در تاویل منطقی شعر از سوی مخاطب مشتاق. در ساحت بی بدیل حضور و درک دیگری. شعر امروز امکانات وسیعی در اختیار دارد در گستردگی وکثرت و کیفیت در خلق و انتشار و عمومیت مخاطبان شعر که هر کدام با یک گوشی پیشرفته موبایل متن و صدا و … شاعر را در چند ثانیه دریافت می کنند. اما یک ضعف هر دم فزاینده ای هم هست کمبود زمان و بی حوصله گی مخاطب شعر که معنایی دیگر مقدور نیست که دریافته شود.»• «ما شاعر حرفه ای به معنای واقعی کلمه نداریم حرفه ای بدین معنا که از انتشار کتاب شعر بتوان ارتزاق کرد و امورات زندگی را گذراند. از این منظر شعر در ایران در حال احتضار است بایستی که طبیب خبر کرد.»• «شعر در زبان متجلی می شود. معنا در زبان و ذهن مخاطب توأمان در حال تشریک مساعی اند و آن جوهره شهود در زبان نمود دارد و تاویل و تفسیرها از رهگذر زبان میسر می شود هرچند آن جوهره اساسی در تحلیل و نقد ادبی «ادبیت» ِ ادبیات است و ادبیات صرفاً ابزار ادبی و زبانی است و درواقع بحث ادبی صرفاً معطوف به بحث دربارهٔ زبان ادبی است.»• «در زبان ادبی هدف اضافه کردن دلالت های ضمنی و سایه های معانی و نیز مهم تر از همه لایه دادن به زبان است و هر قدر که بار ضمنی و دلالت ها در زبان بیشتر باشد خصلت زبان آن اثر ادبی تر و شاعرانه تر می شود؛ بنابراین زبان شعر وسیله ای برای رسیدن به آن جوهره کیمیاست که همان چیزی بیش از زبان و ادبیتِ ادبیات نیست.»• «وظیفه شعر و کارکرد ادبیات، صرفاً آشنا کردن مفاهیم ناآشنا نیست. اغلب این کارکرد برعکس انجام می گیرد یعنی ناآشناکردن مفاهیم آشنا.»• «با تلقی خود از آشنایی زدایی به این مهم سوق داده می شویم که شی در زمان ثابت نمی ماند و دریافت های ما باید با زمان تغییر کند و در واقع نیز نفس دریافت ما مهم نیست بلکه شیوه ها و شگردهای ما اهمیت دارند. شگردهای ادراکی و دریافتی، همه چیز را دگرگون می کنند.»• «آشنایی زداینده و عادت گریز، بایستی شعر سرود.»• «هرچند کار شعر فقط این نیست اما خردورزی و فلسفیدن در شعر از زیباترین نوع خردورزی هاست و بی تردید در شعر امروز هم منصه ظهور دارد اما باید در آن معادن بسیار گشت نا به آن رگه ها دست یافت.»
• «سبک به تنهایی در وحدت و پیوستگی متن، به هنگامی که دیگر سازه های متن وحدت و انسجام ندارند، ناکارآمد است، اما سبک می تواند با وجود انسجام در دیگر سازه های متن همچون «موضوع»، وحدت ساختاری و ارگانیکی ایجاد کند.»• « «پیتر لامارک» (نظریه پرداز حوزهٔ فلسفهٔ ادبیات) به سه ویژگی که در آثار ادبیِ (خلاقانه) قابل تشخیص است، اشاره می کند. ویژگی اول را در اثر ادبی و تخیلی؛ یکپارچگی در اجزا یا نوعی طرح یا هدفمندی در عناصر موجود در اثر ادبی می داند و خاطر نشان می کند که «اجزای اثر ادبی کمابیش به صورت یکپارچه در کنار هم قرار می گیرند». ویژگی دوم را در اثر ادبی تخیلی، مضاف بر «شرط اخلاقی» صرف نظر از «موضوع ظاهری (خواه رخداد روایی، خواه استعاره شعری) وجود مضمون هایی عمیق با رنگ و بویی انسانی برآمده از مضامین اجتماعی و جامعه می داند که در واقع نه تنها موجب تأمل در موضوعِ زمینه ساز، بلکه تأمل در همان مضمون های عمیق را موجب می شوند. ویژگی سوم را «امکان نوعی تفسیر» برای مخاطب یا منتقد می داند که با توجه و دقت در «جذابیت های ادبی خصوصاً با ورود به جزئیات و نمایش دقیق نحوه تحکیم و پرورش مضامین» ممکن می شود.»• «مخاطب شعر در دهه های گذشته نه تنها به دنبال عنصر زیبایی بوده بلکه مفاهیم شعر هم برایش بسیار مهم بوده است.»• «در درک متقابل مخاطب و مؤلف، در تاویل منطقی شعر از سوی مخاطب مشتاق. در ساحت بی بدیل حضور و درک دیگری. شعر امروز امکانات وسیعی در اختیار دارد در گستردگی وکثرت و کیفیت در خلق و انتشار و عمومیت مخاطبان شعر که هر کدام با یک گوشی پیشرفته موبایل متن و صدا و … شاعر را در چند ثانیه دریافت می کنند. اما یک ضعف هر دم فزاینده ای هم هست کمبود زمان و بی حوصله گی مخاطب شعر که معنایی دیگر مقدور نیست که دریافته شود.»• «ما شاعر حرفه ای به معنای واقعی کلمه نداریم حرفه ای بدین معنا که از انتشار کتاب شعر بتوان ارتزاق کرد و امورات زندگی را گذراند. از این منظر شعر در ایران در حال احتضار است بایستی که طبیب خبر کرد.»• «شعر در زبان متجلی می شود. معنا در زبان و ذهن مخاطب توأمان در حال تشریک مساعی اند و آن جوهره شهود در زبان نمود دارد و تاویل و تفسیرها از رهگذر زبان میسر می شود هرچند آن جوهره اساسی در تحلیل و نقد ادبی «ادبیت» ِ ادبیات است و ادبیات صرفاً ابزار ادبی و زبانی است و درواقع بحث ادبی صرفاً معطوف به بحث دربارهٔ زبان ادبی است.»• «در زبان ادبی هدف اضافه کردن دلالت های ضمنی و سایه های معانی و نیز مهم تر از همه لایه دادن به زبان است و هر قدر که بار ضمنی و دلالت ها در زبان بیشتر باشد خصلت زبان آن اثر ادبی تر و شاعرانه تر می شود؛ بنابراین زبان شعر وسیله ای برای رسیدن به آن جوهره کیمیاست که همان چیزی بیش از زبان و ادبیتِ ادبیات نیست.»• «وظیفه شعر و کارکرد ادبیات، صرفاً آشنا کردن مفاهیم ناآشنا نیست. اغلب این کارکرد برعکس انجام می گیرد یعنی ناآشناکردن مفاهیم آشنا.»• «با تلقی خود از آشنایی زدایی به این مهم سوق داده می شویم که شی در زمان ثابت نمی ماند و دریافت های ما باید با زمان تغییر کند و در واقع نیز نفس دریافت ما مهم نیست بلکه شیوه ها و شگردهای ما اهمیت دارند. شگردهای ادراکی و دریافتی، همه چیز را دگرگون می کنند.»• «آشنایی زداینده و عادت گریز، بایستی شعر سرود.»• «هرچند کار شعر فقط این نیست اما خردورزی و فلسفیدن در شعر از زیباترین نوع خردورزی هاست و بی تردید در شعر امروز هم منصه ظهور دارد اما باید در آن معادن بسیار گشت نا به آن رگه ها دست یافت.»
wikiquote: محمدرضا_کلهر