گلاب ادینه

گلاب آدینه. شیرهای خان بابا سلطنه (افشین هاشمی)، پردیس تیاتر شهرزاد - سالن یک، ۱۳۹۶
سه گانه اورنگ (محمد حاتمی)، مجموعه تئاتر دیوار چهارم، ۱۳۹۵
بیوه های غمگین سالار جنگ (شهاب الدین حسین پور)، تئاترشهر - سالن چهارسو، ۱۳۹۲
سیندرلا (جلال تهرانی)، تئاتر شهر، سالن اصلی، ۱۳۹۲
سلطان مار (گلاب آدینه)، فرهنگسرای شفق، ۱۳۷۶
خانمچه و مهتابی (هادی مرزبان)
همشهری
مرگ یزدگرد
شیون و استغاثه های پای دیوار بزرگ چین
دایره گچی قفقازی
داستانی نه تازه
آدم های ماشینی
گلاب آدینه، با نام اصلی گلاب مستعان (زاده ۲۲ آبان ۱۳۳۲، تهران)، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است.
بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم خروس طلایی و صد گل برای بازی در فیلم دوباره زندگی
وی فارغ التحصیل رشته اقتصاد سیاسی است. او فعالیت هنری را سال ۱۳۵۴ با گروه تئاتر دانشجویی «پیاده» به سرپرستی مهدی هاشمی و داریوش فرهنگ آغاز کرد و در چندین نمایشنامه مانند «داستانی نه تازه»، «همشهری»، «خاطرات و کابو سهای یک جامه دار از زندگی و مرگ امیر کبیر»، «دیوار چین»، «دایره گچی قفقازی»، «پوف!!»، «مادام پی پی» و «در مصر برف نمی بارد» بازی و کارگردانی نمایش های «سلطان مار»، «مرگ یزدگرد» و «شبی در تهران» را بر عهده داشت. از کارهای تلویزیونی وی می توان به بازی در سریال «افسانه سلطان و شبان» و کارگردانی مجموعه ۵۰ قسمتی بنام «خواستگاران» اشاره کرد. وی همچنین انتخاب بازیگر و بازیگردان تعدادی از مجموعه های تلویزیونی بوده است. بازی و منشی صحنه فیلم نیمه بلند «رسول پسر ابوالقاسم» به کارگردانی داریوش فرهنگ نخستین تجربه سینمایی اوست.

گلاب آدینه. گلاب آدینه (۱۳ نوامبر ۱۹۵۳، تهران) بازیگر ایرانی است.
• «وقتی کسی جایزه ای دریافت می کند، خوشحال می شود و مدتی بعد آن حس فروکش می کند و تمام. چون آدم به ادامه زندگی اش مشغول می شود. اگر این گونه نباشد، ادامهٔ زندگی برای آدم متوقف و باعث می شود که درجا بزند.»• «ناامیدی معنی ندارد. هرروز خوشی ها و مشکلات خاص خودش را دارد. پس ناامیدشدن و پاپس کشیدن راه چاره نیست.»• «همان طور که زندگی راه ورسم خودش را دارد، کارکردن هم از اصولی تبعیت می کند. هر کسی باید ابعاد و ظرفیت های شغلی خود را بشناسد و از همه مهم تر میزان توقعات خود از شغلش را در نظر بگیرد. اصلاً در ذات هر شغلی چنین نکاتی نهفته است.»• «به نظرم کسانی که ناامید و عصبی می شوند، شغل خود را اصلاً نمی شناسند.»• «در مورد شغل بازیگری هم این واقعیت وجود دارد که هرچه سنمان بالاتر برود، تعداد نقش های مطلوب و خوب هم کمتر و از طرفی هم بازیگر سخت گیرتر می شود. به نظرم به جای اینکه غصه بخوریم، بهتر است آغوشمان را برای پذیرش این واقعیت گشوده کنیم.»• «من در همهٔ جهات زندگی ام شعاری دارم و اینکه «اگر شد چه عالی، نشد چه بهتر!». این جمله از نظر من شگفت انگیز است. این جمله تأثیر روانی بسیار عجیبی روی ذهن دارد، پیشنهاد می کنم آزمایش کنید.» «در مصاحبه با »؛ چاپ ۳۰ آوریل ۲۰۱۷/ ۱۰ اردیبشهت ۱۳۹۶ -> روزنامهٔ شرق