وقار شیرازی

میرزا احمد (۱۲۳۲–۱۲۸۹ه‍. ق) بزرگترین فرزند وصال شیرازی متخلص به وقار است. او همچون پدرش خوشنویس و شاعر بود. دیوان شعری به فارسی به نام بهرام و بهروز که در بمبیی چاپ شده از او باقی مانده است.
پایگاه شهر زیبای فرهنگ و هنر ایران شیراز
فضایلی، حبیب الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
بیانی، مهدی. احوال و آثار خوشنویسان. انتشارات علمی. چاپ دوم. تهران ۱۳۶۳ش
افزون بر پدر، پنج برادر او نیز از خوشنویسان و شاعران صاحب نام سده سیزدهم هجری هستند. میرزا احمد وقار نستعلیق، نسخ، رقاع و شکسته نستعلیق را استادانه می نوشت اما بیش از همه در خوشنویسی خط نسخ صاحب نام شده است.
تصحیح نوینی از دیوان وقار شیرازی به همّت داریوش کاظمی به انجام رسیده است:دیوان وقار شیرازی. تصحیح داریوش کاظمی. کرمان: دانشگاه آزاد اسلامی کرمان، ۱۳۸۳.
وی همچنین داستان قرآنی موسی و خضر را نیز به رشتهٔ شعر کشیده است که به اهتمام محمود طاووسی به طبع رسیده است:«مثنوی خضر و موسی». به اهتمام محمود طاووسی. تهران: فرا نگه، ۱۳۶۰.

میرزا احمد بن محمّدِ وصال شیرازی با تخلُّص و شهرت وقار (۱۸۱۷، شیراز - ۱۸۸۰، شیراز) خوش نویس، مؤلف و شاعر ایرانی؛ فرزند ارشد وصال شیرازی بود.
•