نوذر پرنگ، (زاده ۲۰ اسفند ۱۳۱۶ در تهران - درگذشت ۲۲مرداد ۱۳۸۵ در تهران)، شاعر و ترانه سرای ایرانی است که نام او بیشتر به خاطر سرودن شعر ترانهٔ مشهور «تولد، تولد، تولدت مبارک!...» شنیده می شود، امّا نزد علاقه مندان به شعر و ادبیات فارسی، وی به خاطر غزلیات بسیار زیبا و دلپذیری با در هم آمیختن مضامین تازه با مفاهیم کلاسیک سروده است، شهرت دارد. نوذر پرنگ شاعری است که در چندین قالب شعرهای عالی سروده است. قالب هایی که او به کار گرفته غزل، مثنوی، چارپاره و شعر نو هستند. او همچنین با مبانی زبان شناسی و ریشه شناسی واژه آشنائی کامل داشت و در زمینهٔ زبانهای باستانی و زبان پهلوی و اوستایی در آمریکا تحصیل کرده بود.
فرصت درویشان، مجموعه اشعار «نوذر پرنگ» به کوشش: سعید نیاز کرمانی، انتشارات پاژنگ، چاپ سال ۱۳۶۵
آن سوی باد، مجموعه ای از سروده های «نوذر پرنگ» (شامل غزل ها، شعرهای نیمایی، شعرهای سپید، مثنوی ها و چهار پاره های به هم پیوستهٔ او)، به کوشش: بیژن ترقی، انتشارات سنائی، چاپ سال ۱۳۸۲
مقالاتی در حوزه ادبیات و نقد ادبی همچون «نظری بر مقدمه حافظ سایه»
«نوذر پرنگ» در ۲۰ اسفندماه ۱۳۱۶ در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را در همین شهر انجام داد و برای دبیرستان به مدرسهٔ دارالفنون وارد شد. وی همچنین یک سال هم در دبیرستان ابوریحان تحصیل کرد.
«پرنگ» سرودن شعر را از همان دوران دبیرستان آغاز کرد و کم کم برخی از اشعار خویش را برای صفحات ادبیِ نشریاتِ مختلف دورانِ خویش فرستاد. شعرهای «پرنگ» که به زودی شهرت و محبوبیت برای او به ارمغان آورد، نخستین بار در روزنامه های آن هنگام و بعدها در صفحهٔ ادبی هفته نامه روشنفکر که «ترانه های بهشتی» نام داشت و فریدون مشیری این صفحه را اداره می کرد، چاپ شد.
در دهه های ۱۳۳۰ و ۴۰ شعرهای «پرنگ» علاوه بر نشریه روشنفکر در ماهنامه سخن نیز چاپ می شد و خوانندگان بسیار داشت. او می خواست تنها به نام نوذر پرنگ نامیده شود.در نوجوانی و برای طبع آزمایی وی ترانه سرایی برای خوانندگان مرد و زن رادیو را آغاز کرد و برای خوانندگانی همچون ویگن، پوران، الهه، منوچهر سخائی، گوگوش، مهتاب و دیگر هنرمندان، بیش از یکصد ترانه سرود که معروف ترین آنها که اثری مشترک با پرویز خطیبی است،ترانهٔ بسیار مشهور تولدت مبارک می باشد (بیت اول ترانه یعنی "لبت شاد و دلت خوش، چو گل پرخنده باشی" توسط پرویز خطیبی و بیت "بیا شمع ها را فوت کن، که صد سال زنده باشی" توسط نوذر پرنگ سروده شد. در اجرای اول آهنگ، دکلمه شروع آهنگ توسط آذرپژوهش، گوینده رادیو، خوانده شد و اجرای آهنگ برعهده بلا الوندی (دختر نیکول الوندی و خواهرزاده ویگن) بود که با همراهی گروه کر خوانده شد)، و از دیگر ترانه های آشنا میتوان از «غروبا که میشه روشن چراغا» (با آهنگ و صدای منوچهر سخایی) و اسب سُم طلا (با آهنگ عطاءالله خرم و صدای ویگن) یاد کرد.
فرصت درویشان، مجموعه اشعار «نوذر پرنگ» به کوشش: سعید نیاز کرمانی، انتشارات پاژنگ، چاپ سال ۱۳۶۵
آن سوی باد، مجموعه ای از سروده های «نوذر پرنگ» (شامل غزل ها، شعرهای نیمایی، شعرهای سپید، مثنوی ها و چهار پاره های به هم پیوستهٔ او)، به کوشش: بیژن ترقی، انتشارات سنائی، چاپ سال ۱۳۸۲
مقالاتی در حوزه ادبیات و نقد ادبی همچون «نظری بر مقدمه حافظ سایه»
«نوذر پرنگ» در ۲۰ اسفندماه ۱۳۱۶ در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را در همین شهر انجام داد و برای دبیرستان به مدرسهٔ دارالفنون وارد شد. وی همچنین یک سال هم در دبیرستان ابوریحان تحصیل کرد.
«پرنگ» سرودن شعر را از همان دوران دبیرستان آغاز کرد و کم کم برخی از اشعار خویش را برای صفحات ادبیِ نشریاتِ مختلف دورانِ خویش فرستاد. شعرهای «پرنگ» که به زودی شهرت و محبوبیت برای او به ارمغان آورد، نخستین بار در روزنامه های آن هنگام و بعدها در صفحهٔ ادبی هفته نامه روشنفکر که «ترانه های بهشتی» نام داشت و فریدون مشیری این صفحه را اداره می کرد، چاپ شد.
در دهه های ۱۳۳۰ و ۴۰ شعرهای «پرنگ» علاوه بر نشریه روشنفکر در ماهنامه سخن نیز چاپ می شد و خوانندگان بسیار داشت. او می خواست تنها به نام نوذر پرنگ نامیده شود.در نوجوانی و برای طبع آزمایی وی ترانه سرایی برای خوانندگان مرد و زن رادیو را آغاز کرد و برای خوانندگانی همچون ویگن، پوران، الهه، منوچهر سخائی، گوگوش، مهتاب و دیگر هنرمندان، بیش از یکصد ترانه سرود که معروف ترین آنها که اثری مشترک با پرویز خطیبی است،ترانهٔ بسیار مشهور تولدت مبارک می باشد (بیت اول ترانه یعنی "لبت شاد و دلت خوش، چو گل پرخنده باشی" توسط پرویز خطیبی و بیت "بیا شمع ها را فوت کن، که صد سال زنده باشی" توسط نوذر پرنگ سروده شد. در اجرای اول آهنگ، دکلمه شروع آهنگ توسط آذرپژوهش، گوینده رادیو، خوانده شد و اجرای آهنگ برعهده بلا الوندی (دختر نیکول الوندی و خواهرزاده ویگن) بود که با همراهی گروه کر خوانده شد)، و از دیگر ترانه های آشنا میتوان از «غروبا که میشه روشن چراغا» (با آهنگ و صدای منوچهر سخایی) و اسب سُم طلا (با آهنگ عطاءالله خرم و صدای ویگن) یاد کرد.
wiki: نوذر پرنگ