نوال سعداوی (عربی: نوال السعداوی؛ زاده ۲۷ اکتبر ۱۹۳۱) نویسنده، فعال اجتماعی، فمینیست و پزشک مصری است.به گمان برخی، سعداوی بزرگ ترین نماینده زنان رمان نویس عرب است که در رمان هایش بیش از همه به زندگی خود پرداخته است.
خاطرات یک زن پزشک ۱۹۸۰–۱۹۶۰
مرگ تنها مرد جهان ۱۹۷۴
چهره پنهان حوا: زنان در جهان عرب ۱۹۷۷
زن جایی در بهشت ندارد ۱۹۷۹
دو زن در یک زن
غایب
عشق در زمان نفت
زن و جنسیت ۱۹۷۲
اساس مؤنث است ۱۹۷۴
مرد و جنسیت ۱۹۷۶
زنی در نقطه صفر ۱۹۷۹
مسئله زن مصری سیاسی و جنسی ۱۹۷۷
چالش روانی زن
چهره عریان زن عرب
زن، دین و اخلاق
نزاعی نو در مسئله زن
سقوط امام ۱۹۸۷
سعداوی در سال ۱۹۵۵ لیسانس پزشکی و جراحی را از دانشگاه قاهره و کارشناسی ارشد پزشکی را در سال ۱۹۶۵ از دانشگاه کلمبیای نیویورک گرفت و در دانشگاه «عین شمس» قاهره به بررسی علمی - موضوعی دربارهٔ روان شناسی پرداخت. او علاوه بر زبان عربی با دو زبان انگلیسی و فرانسه آشنا است.
در حاشیه ماندن زنان، برای سعداوی، همیشه پرسش برانگیز بوده است. او، نبود دموکراسی و آزادی را در مصر، عامل عقب ماندگی و ناآگاهی هموطنانش می داند. آشنایی خوانندگان عرب با نوال سعداوی، با نخستین رمان او بنامِ مذکرات طبیبه (خاطرات یک زن پزشک) بود. وی پس از آن به نگارش رمان های دیگری پرداخت از جمله امرآهٔ عندنقطهٔ الصفر (زنی در نقطه صفر)، امرأتان فی امرأه (دو زن در یک زن)، الغائب (غایب)، الحب فی زمن النفط (عشق در زمان نفت) و چند داستان کوتاه دیگر. در ایران نیز با کتاب چهره عریان زن عرب شناخته شده است.به گمان برخی، سعداوی بزرگ ترین نماینده زنان رمان نویس عرب است؛ که در رمان هایش بیش از همه به زندگی خود پرداخته است.خودِ نوال سعداوی معتقد است، پیش از آن که یک فمینیست باشد، بیشتر یک «نویسنده» و «داستان نویس» است.
نوال در روستای کوچک کفر طحله چشم به جهان گشود. او فرزند دوم یک خانوادهٔ نه نفری و پدرش یکی از کارکنان وزارت آموزش و پرورش بود و به خاطر نقشی که او در انقلاب مصر در سال ۱۹۱۹ علیه اشغال مصر و سودان از سوی بریتانیا ایفا کرده بود به یک شهر کوچک در دلتای رود نیل تبعید گردید و به مدت ده سال از ارتقای شغلی او جلوگیری کردند. پدرش فردی نسبتاً پیشرو بود، در نوال عزت نفس را تقویت کرد و او را تشویق کرد که زبان عربی بیاموزد. مرگ پدر و مادرش در دوران جوانی باعث شد که بار مشکلات یک خانوادهٔ بزرگ بر دوش او بیفتد.
خاطرات یک زن پزشک ۱۹۸۰–۱۹۶۰
مرگ تنها مرد جهان ۱۹۷۴
چهره پنهان حوا: زنان در جهان عرب ۱۹۷۷
زن جایی در بهشت ندارد ۱۹۷۹
دو زن در یک زن
غایب
عشق در زمان نفت
زن و جنسیت ۱۹۷۲
اساس مؤنث است ۱۹۷۴
مرد و جنسیت ۱۹۷۶
زنی در نقطه صفر ۱۹۷۹
مسئله زن مصری سیاسی و جنسی ۱۹۷۷
چالش روانی زن
چهره عریان زن عرب
زن، دین و اخلاق
نزاعی نو در مسئله زن
سقوط امام ۱۹۸۷
سعداوی در سال ۱۹۵۵ لیسانس پزشکی و جراحی را از دانشگاه قاهره و کارشناسی ارشد پزشکی را در سال ۱۹۶۵ از دانشگاه کلمبیای نیویورک گرفت و در دانشگاه «عین شمس» قاهره به بررسی علمی - موضوعی دربارهٔ روان شناسی پرداخت. او علاوه بر زبان عربی با دو زبان انگلیسی و فرانسه آشنا است.
در حاشیه ماندن زنان، برای سعداوی، همیشه پرسش برانگیز بوده است. او، نبود دموکراسی و آزادی را در مصر، عامل عقب ماندگی و ناآگاهی هموطنانش می داند. آشنایی خوانندگان عرب با نوال سعداوی، با نخستین رمان او بنامِ مذکرات طبیبه (خاطرات یک زن پزشک) بود. وی پس از آن به نگارش رمان های دیگری پرداخت از جمله امرآهٔ عندنقطهٔ الصفر (زنی در نقطه صفر)، امرأتان فی امرأه (دو زن در یک زن)، الغائب (غایب)، الحب فی زمن النفط (عشق در زمان نفت) و چند داستان کوتاه دیگر. در ایران نیز با کتاب چهره عریان زن عرب شناخته شده است.به گمان برخی، سعداوی بزرگ ترین نماینده زنان رمان نویس عرب است؛ که در رمان هایش بیش از همه به زندگی خود پرداخته است.خودِ نوال سعداوی معتقد است، پیش از آن که یک فمینیست باشد، بیشتر یک «نویسنده» و «داستان نویس» است.
نوال در روستای کوچک کفر طحله چشم به جهان گشود. او فرزند دوم یک خانوادهٔ نه نفری و پدرش یکی از کارکنان وزارت آموزش و پرورش بود و به خاطر نقشی که او در انقلاب مصر در سال ۱۹۱۹ علیه اشغال مصر و سودان از سوی بریتانیا ایفا کرده بود به یک شهر کوچک در دلتای رود نیل تبعید گردید و به مدت ده سال از ارتقای شغلی او جلوگیری کردند. پدرش فردی نسبتاً پیشرو بود، در نوال عزت نفس را تقویت کرد و او را تشویق کرد که زبان عربی بیاموزد. مرگ پدر و مادرش در دوران جوانی باعث شد که بار مشکلات یک خانوادهٔ بزرگ بر دوش او بیفتد.
wiki: نوال سعداوی