نثاری تونی

نثاری تونی، (زاده تون)، از شاعران سده ۱۰ هجری و معاصر شاه تهماسب اول صفوی بود.
دیوان نثاری :
سام میرزا صفوی، در کتابش تحفه سامی می نویسد :
نثاری تونی بوفور فضیلت محلی است و شعر او از معایب معرا و بسرعت فهم وحدت طبع و به حسن خلق و کثرت تواضع معروف است و در شعر و انشاء و معما بی بدل است.
دیوان نثاری تونی در دست است که تعداد ابیات آن در نسخه های موجود متفاوت است. از دیوان او تاکنون دو نسخه شناسایی شده است: الف) نسخۀ شماره ٣٢٨۵ در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، متعلق به سده یازدهم شامل سه هزار بیت حاوی قصاید و غزلیات که آغاز و انجام آن ناقص است.ب) نسخۀ ٣٢٨۵ همان کتابخانه تحریر سده دوازدهم با حدود پنج هزار بیت، شامل غزلیات و قصاید و ترکیب بندها که غزل ها و قصاید براساس قافیه مرتب شده است. چند قصیده در منقبت علی ابن موسی الرضا که مراتب خلوص عقیده و احترام خود را نسبت به امام همان ابراز داشته و بقیه در ستایش چند تن از رجال عصر صفوی از جمله: نظام الدین شاهقلی سلطان استاجلو ، خواجه جلال الدین امیر بیگ وزیر، خواجه شمس الدین محمد نورکمال و امیر آیغوت بیگ استاجلوست.

نثاری تونی (؟ - ۱۵۶۰م) شاعر فارسی زبان در سدهٔ دهم قمری بود.
• «اگر محراب طاق ابروی روی تو تباه بودی/نگشتی فوت تا صبح قیامت یک خمار از من.»• ای گرد کوی یار دمی از هوا نشین/مهمان مردمان شو در دیده ها نشین//ای تیر یار از نظرش چون فتاده ای /ما هم فتاده ایم به پهلوی ما نشین.»