مارلون براندو (به انگلیسی: .Marlon Brando, Jr) (تولد ۳ آوریل ۱۹۲۴ - درگذشته ۱ ژوئیه ۲۰۰۴) هنرپیشه آمریکایی، برندهٔ جایزه اسکار و ستوده شده ترین بازیگر تاریخ سینمای قرن بیستم جهان است. او پیش کسوت سبک معروف «متد اکتینگ» بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانند جیمز دین و مونتگومری کلیفت و سال ها بعد پل نیومن، داستین هافمن، آل پاچینو، رابرت دنیرو و جک نیکلسون با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.
پنج فیلم نخست کارنامه بازیگری براندو، نام او را به عنوان یک استعداد بی نظیر و خارق العاده بازیگری در ذهن علاقه مندان و منتقدین سینما ثبت کرد. او سه سال متوالی جایزه فیلم بریتانیا (بفتا) را در سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ را به خود اختصاص داد.
در دهه پنجاه توفیق براندو با بازی در نقش هایی کم نظیر چون اسکای مسترسون در «مردان و عروسک ها» مترجمی ژاپنی تبار در «چای خانه ماه اوت» خلبان نیروی هوایی در «سایانورا» و یک افسر نازی در «شیرهای جوان» ادامه یافت. او برای «سایونارا» هم نامزد اسکار شد.
او در سال های دهه ۱۹۵۰ در کنار جیمز دین و مونتگمری کلیفت به یکی از ستاره های مشهور هالیوود بدل شد.
او یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما است. بسیاری بهترین نقش او را ویتو کورلئونه در پدرخوانده می دانند.این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقه مندان به سینما و منتقدان به عنوان «بهترین بازیگر تاریخ سینما» شناخته می شود. آنچنان که خودش بیان کرده هرگز فکر نمی کرده در جهان سینما به چنین شهرتی برسد و می گوید:
همه چیز اتفاقی شد، اگر خوش شانس نمی بودم و بازیگر نمی شدم، معلوم نیست که قرار بود سر از کجا دربیاورم. احتمالاً یک شیاد و کلاهبردار می شدم. کلاهبردار خوبی می شدم.
او در دوران نوجوانی به اجبار پدر وارد آکادمی نظامی شد، ولی آن را نیمه تمام گذاشت. بعدها به آکادمی بازیگری استلا آدلر (زنی که تاکنون یکی از بزرگترین استادان بازیگری مخصوصاً در رشته تئاتر شناخته می شود) رفت و سپس به تئاتر برادوی راه یافت. در واقع بیشتر بازیگران بزرگ هالیوود مدتی را در تئاتر برادوی کار کردهٰ اند. با نمایش تئاتری اتوبوسی به نام هوس که بعدها در فیلم آن را نیز نقش آفرینی کرد نامش سر زبان ها افتاد. همچنین بنا به گفته خودش نقدهایی که بعد از تئاتر اتوبوسی به نام هوس در روزنامه ها نوشته شد یکی از دلایلی است که او در تمام عمر خود رابطهٔ خوبی با روزنامه ها و مجلات نداشت، روزنامه ها در مورد این نمایش که مارلون در آن نقش یک مرد بی احساس و وحشی را بازی می کرد نوشته بودند که مارلون براندو در حقیقت شخصیت خود را در این نمایش به صحنه برده است. او بعد از سه سال پیایی بازی در نمایش تئاتر اتوبوسی به نام هوس بالاخره قراردادهایی با کمپانی های سازنده فیلم نوشت و در اولین فیلم سینمایی اش به نام مردان که در آن نقش یک سرباز معلول را بازی می کرد ظاهر شد.او خیلی زودتر از هر کسی در جهان سینما راه خود را به سوی ترقی و شهرت باز کرد و طی سال ها نقش آفرینی در مقابل دوربین همیشه به سلطان صحنه ها مشهور بود.
پنج فیلم نخست کارنامه بازیگری براندو، نام او را به عنوان یک استعداد بی نظیر و خارق العاده بازیگری در ذهن علاقه مندان و منتقدین سینما ثبت کرد. او سه سال متوالی جایزه فیلم بریتانیا (بفتا) را در سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ را به خود اختصاص داد.
در دهه پنجاه توفیق براندو با بازی در نقش هایی کم نظیر چون اسکای مسترسون در «مردان و عروسک ها» مترجمی ژاپنی تبار در «چای خانه ماه اوت» خلبان نیروی هوایی در «سایانورا» و یک افسر نازی در «شیرهای جوان» ادامه یافت. او برای «سایونارا» هم نامزد اسکار شد.
او در سال های دهه ۱۹۵۰ در کنار جیمز دین و مونتگمری کلیفت به یکی از ستاره های مشهور هالیوود بدل شد.
او یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما است. بسیاری بهترین نقش او را ویتو کورلئونه در پدرخوانده می دانند.این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقه مندان به سینما و منتقدان به عنوان «بهترین بازیگر تاریخ سینما» شناخته می شود. آنچنان که خودش بیان کرده هرگز فکر نمی کرده در جهان سینما به چنین شهرتی برسد و می گوید:
همه چیز اتفاقی شد، اگر خوش شانس نمی بودم و بازیگر نمی شدم، معلوم نیست که قرار بود سر از کجا دربیاورم. احتمالاً یک شیاد و کلاهبردار می شدم. کلاهبردار خوبی می شدم.
او در دوران نوجوانی به اجبار پدر وارد آکادمی نظامی شد، ولی آن را نیمه تمام گذاشت. بعدها به آکادمی بازیگری استلا آدلر (زنی که تاکنون یکی از بزرگترین استادان بازیگری مخصوصاً در رشته تئاتر شناخته می شود) رفت و سپس به تئاتر برادوی راه یافت. در واقع بیشتر بازیگران بزرگ هالیوود مدتی را در تئاتر برادوی کار کردهٰ اند. با نمایش تئاتری اتوبوسی به نام هوس که بعدها در فیلم آن را نیز نقش آفرینی کرد نامش سر زبان ها افتاد. همچنین بنا به گفته خودش نقدهایی که بعد از تئاتر اتوبوسی به نام هوس در روزنامه ها نوشته شد یکی از دلایلی است که او در تمام عمر خود رابطهٔ خوبی با روزنامه ها و مجلات نداشت، روزنامه ها در مورد این نمایش که مارلون در آن نقش یک مرد بی احساس و وحشی را بازی می کرد نوشته بودند که مارلون براندو در حقیقت شخصیت خود را در این نمایش به صحنه برده است. او بعد از سه سال پیایی بازی در نمایش تئاتر اتوبوسی به نام هوس بالاخره قراردادهایی با کمپانی های سازنده فیلم نوشت و در اولین فیلم سینمایی اش به نام مردان که در آن نقش یک سرباز معلول را بازی می کرد ظاهر شد.او خیلی زودتر از هر کسی در جهان سینما راه خود را به سوی ترقی و شهرت باز کرد و طی سال ها نقش آفرینی در مقابل دوربین همیشه به سلطان صحنه ها مشهور بود.
wiki: مارلون براندو