ناصر فکوهی

پروژه انسان شناسی تاریخ فرهنگی ایران معاصر
ناصر فکوهی (زادهٔ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۳۵، تهران)، انسان شناس، نویسنده و مترجم ایرانی است. وی همچنین استاد گروه انسان شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، مدیر وبگاه انسان شناسی و فرهنگ و عضو انجمن بین المللی جامعه شناسی و ایران شناسی است.
فکوهی دکترای جدید انسان شناسی سیاسی خود را در سال ۱۳۷۳ از دانشگاه پاریس دریافت کرد. وی آثار متعددی در حوزهٔ انسان شناسی —اعم از تألیف و ترجمه— دارد. از مهم ترین تألیفات وی می توان به کتاب های تاریخ اندیشه و نظریه های انسان شناسی، انسان شناسی شهری و پاره های انسان شناسی اشاره کرد. وی گفتگوها و میزگردهای فراوانی با اندیشمندان ایرانی همچون عبدالله کوثری، رامین جهانبگلو، علی بلوکباشی، شهلا حائری و غیره در ارتباط با انسان شناسی و حوزه های مرتبط با آن داشته است.
رامین جهانبگلو در مقاله ای در وبگاه ایندیَن اکسپرس، فکوهی را در کنار جواد طباطبایی، بابک احمدی، حمید عضدانلو، موسی غنی نژاد و فاطمه صادقی جزو روشنفکران گفتمانی دانسته که در مقابل روشنفکران دهه هفتاد و هشتاد قرار می گیرند.

ناصر فکوهی(زادهٔ ۱۳۳۵ خورشیدی در تهران)، انسان شناس، نویسنده و مترجم ایرانی است.
• «وقتی به عنوان مثال ما در یک بافت غیرمتراکم مثل یک روستا زندگی می کنیم که فاصله خانه ها با یکدیگر زیاد هستند، مسئله ای مثل صدا یا شکل ظاهری یک خانه نمی تواند آنقدر شدید باعث مزاحمت برای همسایگان شود درحالی که، در یک بافت شهری متراکم، همسایگان ممکن است دائماً به دلایل کوچک و کم اهمیتی مثل سروصدا، شیوه زندگی روزمره، رفت و آمدها و ... از یکدیگر آزرده شوند مگر آنکه، با درونی کردن شیوه زندگی شهری دائماً به این امر توجه کنند که باید حق همسایگان خود را رعایت کرده و مزاحم آنها نشوند.»• «کشور ما امروز در سال های پر آشوب دهه ۱۳۲۰ نیست که طرف داران سومکا و توده ای ها رودروروی یکدیگر قرار بگیرند: هر اندازه زودتر این توهمات را کنار بگذاریم و اندیشیدن به سیاست گذاری مدرن برای کشوری مدرن و رو به توسعه گسترده تر و در مبارزه ای هرچه بزرگ تر با فساد، خودنمایی و نوکیسگی در هر شکل از آنها را هدف بگیریم، به سود همه ما است.»• «ما می توانیم شهرهای خود و از جمله تهران را از لحاظ فرهنگی دارای هویت کنیم در حالی که امروز پایتخت ما جندان هویتی ندارد».ref>http://anthropology.ir/node/1865</ref>• «تهران چند خصوصیت اساسی دارد که حتما باید در این بحث لحاظ شود؛ تهران پایتخت است و بنابراین گروهی از کارکردها و موقعیت ها را دارد که شهرهای دیگر ندارند. امروز به معنایی در سیستم جهانی پایتخت هرگز نمی تواند خواب داشته باشد، چون باید به این سیستم جهانی وصل باشد».• «تهران یک پایتخت بزرگ است. در همه کشورها پایتخت کلان شهر نیست حتی در کشورهای توسعه یافته داریم که پایتخت های کوچک دارند این کلان شهر بودن به عنوان یک ویژگی دیگر تهران به همره جمعیت چندین میلیونی آن باعث می شود که حتما زندگی شبانه در این شهر وجود داشته باشد. یک کلان شهر هیچگاه نمی تواند متوقف شود».• «مشکل امنیت به خصوص برای خانم ها به طور جدی وجود دارد و آنها به هیچ عنوان به مسئله امنیت اطمینان ندارند و احساس خطر می کنند و این مشکلی است که باید حل شود.»• «باید یک سیستم با کیفیت و ایمن حمل و نقل عمومی داشته باشیم. یکی از کارهایی که تمام شهرهای بزرگ کرده اند این است که هیچ ساعتی از شبانه روز وجود ندارد که وسیله حمل و نقل عمومی نباشد و در این خصوص پاریس از تمام شهرهای اروپایی پیشرفته تر است.»• «پیاده حرکت کردن در تهران تقریبا به یک امر غیرممکن تبدیل شده است.هر اتوبانی که ساخته می شود شهر را قطع می کند و امکان راه رفتن در آن را از بین می برد. هرچقدر هم که شهر سبز شود ، وقتی به دلیل شدت آلودگی هوا امکان رفتن به پارک نباشد چه فایده ای دارد.»• «شهری که موتومریزه می شود دیگر نمی تواند محله محور شود. این دو در تضاد با یکدیگر هستند. اگر قصدمان زنده کردن محله است باید امکانات پیاده را در شهر زیاد کنیم.»• «خود حضور مردم امنیت است، خلوت نبودن امنیت است و خطرناک ترین حالت ممکن برای یک شهروند خیابان خالی و خلوت است و خطرناکتر از آن خیابان ها تاریک است که مردم مجبور به عبور از آنها هستند.»• «شب به خودی خود خطرناک نیست، دلیل ترس ذاتی انسان از شب به یکی از مهم ترین حس های ما یعنی بینایی برمی گردد که در تاریکی از کار می افتد. اما این حس زمانی معنا دارد که کسی باشد که ببیند، وقتی کسی وجود ندارد، روشنی فایده ای ندارد. در سیستم های شهری پیشرفته مانع شکل گیری این فضاهای نگران کننده می شوند. چرا که این فضاها با وجود نور به خودی خود آسیب زا هستند و افراد را به سمت خلاف می کشاند.