محمد البرادعی

محمد مصطفی البرادعی (به عربی: محمد مصطفى البرادعی) (۱۷ ژوئن، ۱۹۴۲) دیپلمات و سیاستمدار مصری، دارنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۵ می باشد. وی بین سال های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۹ مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی بود. او پس از برکناری محمد مرسی و تعیین عدلی منصور به ریاست جمهوری موقت مصر، به عنوان معاون رئیس جمهور در امور روابط بین الملل تعیین شد، اما در ۱۴ اوت ۲۰۱۳ به دنبال کشتار حامیان مرسی به وسیله ارتش مصر، از این سمت استعفا کرد.
محمد البرادعی ویکی پدیای عربی
در شهر الدقی (در حال حاضر زیر نظر استان جیزه) متولد گردیده است. پدرش مصطفی وکیل و رئیس سابق کانون وکلای مصر بوده است. او در سال ۱۹۶۲ با مدرک کارشناسی حقوق از دانشگاه قاهره دانش آموخته شد. او با «عایده الکاشف» آموزگار ورزش مدرسه بین المللی وین ازدواج نمود. حاصل ازدواج آنان یک پسر و دختر به نام های «لیلی» و «مصطفی» می باشد. دخترش لیلی حقوقدان و پسرش مصطفی مدیر یک ایستگاه تلویزیونی در لندن می باشد.
خانواده تا سال ۲۰۰۹ در لندن سکونت داشتند و بعد از سرنگونی رژیم حسنی مبارک به مصر بازگشتند.
محمد البرادعی در سال ۱۹۶۴ به عنوان کارمند وزارت امور خارجه در بخش اداره هیئت مشغول به کار گردید؛ و بعد از مدتی به عنوان نمایندگی هیئت دائمی مصر در سازمان ملل به ژنو و نیویورک سفر نمود. در سال ۱۹۷۴ مدرک دکترای خود را در رشته حقوق بین الملل از دانشگاه نیویورک دریافت کرد. در همان سال به عنوان مشاور و دستیار وزیر امور خارجه وقت مصر، اسماعیل فهمی و سپس به عنوان مسئول حقوق بین الملل در مؤسسهٔ آموزش و تحقیقات سازمان ملل متحد تا سال ۱۹۸۰ مشغول بکار بوده و سپس مجدداً به مصر بازگشته و از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۷ استاد حقوق بین الملل در دانشگاه حقوق نیویورک مشغول به تدریس بوده است.او دستاوردهای خود را حاصل تحقیقات و تجربه کاری به عنوان استاد دانشگاه و هم مقام ارشد در سازمان ملل متحد در زمینه های حفظ صلح و توسعه بین المللی، و قوانین بین المللی، سازمان های بین المللی، کنترل تسلیحات و استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای به صورت هزاران مقاله و کتاب تألیف نموده است.

محمد مصطفی البرادعی (۱۹۴۲-) دیپلمات مصری، دبیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۹ ، برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل در سال ۲۰۰۵م.
• «بسیاری از کشورهای غربی در دوران مسئولیتم در آژانس بین المللی انرژی اتمی به دنبال تخریب وجه صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران بودند.» -> ۱۳۸۹/۱۰/۲۸ در مصاحبه با پایگاه اینترنتی "النمساویه"
• «طبق اسناد و مدارک، برنامه هسته ای ایران صلح آمیز بود ولی بسیاری از کشورهای غربی به دنبال تخریب وجه صلح آمیز بودن آن بودند.» -> ۱۳۸۹/۱۰/۲۸ در مصاحبه با پایگاه اینترنتی "النمساویه"
• «غرب درباره احتمال خطر در برنامه های اتمی ایران به صورت مصنوعی مبالغه و اغراق می کند.» -> ۱۳۸۹/۱۰/۲۷ گفت و گو با خبرگزاری اتریشی آپا
• «ایران در کنار ترکیه مهمترین قدرت منطقه ای در خاورمیانه هستند. ایران می تواند کلید ثبات در خاورمیانه باشد. بدون شرکت ایران، بسیار دشوار خواهد بود مشکلات افغانستان، فلسطین، سوریه و لبنان حل شود.» -> ۱۳۸۹/۱۰/۲۷گفت و گو با خبرگزاری اتریشی آپا
• «ای مردم مصر! شما هم می توانید انقلاب کنید....» -> ۶ بهمن ۱۳۸۹
• «مردم مصر می توانند به هدف خود برای سرنگونی حکومت حسنی مبارک برسند.» -> ۶ بهمن ۱۳۸۹
• «محبوبیت احمدی نژاد و سیدحسن نصر الله نشان دهنده شکست سیاست های غرب در خاورمیانه است.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «من اکنون شاهد افزایش افراط گرایی در خاورمیانه هستم. و دلیل آن را نیز می دانم. مردم احساس می کنند توسط حاکمان شان سرکوب شده اند و دنیای غرب با آنها ناعادلانه برخورد می کند. آنها صبح که از خواب بر می خیزند می بینند که مردم در افغانستان، عراق، سومالی، سودان و دارفور کشته می شوند.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «دیکتاتورها در همه جا وجود دارند. اما آیا شما هر دفعه آمادگی آن را دارید که برای خلاص شدن از شر یک دیکتاتور بیش از یک میلیون غیرنظامی بی گناه را فدا کنید؟.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «تمام شواهدی که از کمیته تحقیق جنگ عراق در انگلیس بیرون می آید نشان می دهد که حمله به عراق در واقع درباره سلاح های کشتار جمعی نبود و هدف از آن تغییر رژیم بود. و سوال من اینجا این است: شما این تغییر رژیم را در کدام قسمت از قوانین و حقوق بین الملل می توانید پیدا کنید؟ و اگر این (تغییر رژیم و حمله به عراق) در تناقض با قوانین بین المللی است، چه کسی باید مسوول آن باشد؟.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «به نظر من، سیاست غرب در قبال این قسمت از دنیا یک شکست کامل بوده است زیرا بر پایه درک، گفت و گو، حمایت از جامعه مدنی و توانمند سازی مردم نبوده بلکه بر پایه حمایت از نظام های مستبد تا زمانی که نفت از آنها پمپاژ می شود بوده است.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «غرب بسیار درباره انتخابات ایران صحبت می کند، اما غرب باید بپذیرد در حالیکه در بسیاری از کشورهای عربی هیچ انتخاباتی برگزار نمی شود، در ایران انتخابات برگزار می شود. غرب نمی خواهد درباره این موضوع که در کشورهای عربی انتخابات برگزار نمی شود صحبت کند. پس غرب چگونه می تواند در میان مردم خاورمیانه اعتبار داشته باشد؟.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «راهبرد غرب در حمایت از حاکمان مستبد در خاورمیانه به منظور مبارزه با تروریسم و افراط گرایی به شکست انجامیده است و عواقب جبران ناپذیری به همراه داشته است.» -> ۷ بهمن ۱۳۸۹
• «با توجه به شناختی که از موضع گیری تند نظام حاکم دارم نسبت به زندگی خودم و امنیت جانی ام در خارج از کشور نگران هستم. من نیازمند حمایت واقعی جوانان هستم.» -> ۲۳ شهریور ۱۳۸۹
• «مشکلاتی که قوه قضائیه دارد پارلمان را تبدیل به ایستگاهی برای انتقال نمایندگان به زندان ها کرده است.» -> ۲۳ شهریور ۱۳۸۹
• «طبقه کارگر معنای دموکراسی را نمی دهد و این امری طبیعی است چون مصر از زمان انقلاب ژوئیه معنای آن را ندانست.» -> ۲۳ شهریور ۱۳۸۹
• «باید میان حقوق اجتماعی، اقتصادی، و دموکراسی و بهبود اوضاع معیشتی مردم که جزئی از دموکراسی است ارتباط برقرار شود.» -> ۲۳ شهریور ۱۳۸۹
• «آنچه را که ما شروع کرده ایم، قابل برگشت نیست..»• «من نمی دانم چرا محمد البرادعی امروزه نظام حاکم را نظامی فاسد و دیکتاتور قلمداد می کند در حالی که خود او بر شانه های همین نظام بالا رفت و شناخته شد.»• «البرادعی و یا هر کس دیگر که نماینده هیچ نهاد دولتی نیستند حق ندارند به نمایندگی از مردم صحبت کنند و یا آنها را علیه دولت تحریک کنند.• نظام سیاسی مصر با حوادث و اتفاقات داخلی و خارجی بر اساس توانایی هایش و با توجه به فرصتهایی که برایش به وجود می آید برخورد می کند و ما نباید انتظاراتی که خارج از توان دولت است را از آن داشته باشیم.» -> محمود عامر یکی از مفتیان مصر