ولفگانگ ارنست پاولی (آلمانی: Wolfgang Ernst Pauli؛ زاده ۲۵ آوریل ۱۹۰۰ وین، اتریش - درگذشته ۱۵ دسامبر ۱۹۵۸ زوریخ، سوئیس)، فرزند ولفگانگ پاولی استاد شیمی (او و پدرش هم نام بودند) و پسر تعمیدی ارنست ماخ فیزیکدان بزرگ بود.
قاعده پاولی
ماتریس های پاولی
اصل آفبا
خود او فیزیکدان بلندپایه اتریشی/سوئیسی بود. مهم ترین کار وی کشف اصل طرد است. پاولی سال ۱۹۴۵ جایزه نوبل فیزیک را به دست آورد.
ابتدا در گوتینگن دستیار ماکس بورن بود و سپس به جمع فیزیکدانان کپنهاگ پیوست و دستیار نیلز بور شد. در زمان جنگ جهانی دوم به پرینستن رفت و در ۱۹۴۵ جایزه نوبل فیزیک را گرفت. اصل طرد و پیش بینی وجود نوترینو که در سال ۱۹۳۰ با مطالعه بر روی واپاشی ذره بتا انجام شد، از کشفیات مهم اوست. پاولی مطالعاتی نیز در مورد اسپین الکترون ها انجام داده بود.
قاعده پاولی
ماتریس های پاولی
اصل آفبا
خود او فیزیکدان بلندپایه اتریشی/سوئیسی بود. مهم ترین کار وی کشف اصل طرد است. پاولی سال ۱۹۴۵ جایزه نوبل فیزیک را به دست آورد.
ابتدا در گوتینگن دستیار ماکس بورن بود و سپس به جمع فیزیکدانان کپنهاگ پیوست و دستیار نیلز بور شد. در زمان جنگ جهانی دوم به پرینستن رفت و در ۱۹۴۵ جایزه نوبل فیزیک را گرفت. اصل طرد و پیش بینی وجود نوترینو که در سال ۱۹۳۰ با مطالعه بر روی واپاشی ذره بتا انجام شد، از کشفیات مهم اوست. پاولی مطالعاتی نیز در مورد اسپین الکترون ها انجام داده بود.
wiki: ولفگانگ پاولی