حجاب اسلامی

حجاب اسلامی به پوشش های گوناگون زنان مسلمان گفته می شود و مفهومی برآمده از قرآن کریم و فقه اسلامی و ساخت یافته در فرهنگ اسلامی که ناظر به پوشش شرعی در مقابل نامحرم، به ویژه برای زنان است. حجاب گاه برگرفته از احکام شرع و گاه مربوط به قراردادهای اجتماعی و شرایط موقعیتی فرد است. از دیدگاه فقها حجاب یکی از احکام اسلامی است و اصطلاحاً عبارت است از پوشاندن ضروری مو و سایر اعضای بدن به جز صورت و دو دست (و گاهی دو پا) توسط زنان مسلمان (تنها در صورتی که کنیز نباشند)، در برابر مردانی که طبق شریعت اسلامی نامحرم شمرده می شوند. دربارهٔ پوشش مردان نیز حداقل مقدار پوشش واجب حفظ عورتین است. تونس (از سال ۱۹۸۱ و در سال۲۰۱۱ برداشته شد) و ترکیه (از سال۱۹۹۷) تنها دو دولتی هستند که اغلب جمعیت آن ها مسلمان هست و با اینحال پوشش حجاب را در مدارس دولتی، دانشگاه ها و اماکن اداری ممنوع کرده اند و در سوریه از سال ۲۰۱۰م پوشیدن نقاب در دانشگاه ها ممنوع شده است. این محدودیت در خلال انتفاضه مردمی در جنگ داخلی سوریه برداشته شد. از سوی دیگر، در حکومت های اسلامی مانند مراکش، محدودیت هایی نسبت به زنان محجبه وجود دارد چراکه حجاب را دلیلی بر اندیشهٔ سیاسی-اسلامی یا اصولی ضد حکومت سکولار می دانند.
کشف حجاب در ایران
طرح ارتقای امنیت اجتماعی
جدایی جنسیتی در ایران
بدحجابی
پوشش و به ویژه پوشش سر زن مسلمان، تبدیل به یک نشانه صریح بر وجود اسلام در اروپای غربی گشته است، این موضوع در تعدادی از حکومت ها، سبب اختلافات سیاسی و پیشنهادهای در رابطه با ایجاد محدودیت برای حجاب گشته است. پارلمان هلند قانون «منع پوشش صورت» را تصویب کرد این مقوله که تحت عنوان «منع برقع» تعریف می شود، فقط شامل برقع افغانی نمی شود. قوانین مشابهی نیز در فرانسه و بلژیک تصویب شده است.
حکومت های دیگری نیز هستند که به قوانین مشابه یا منع محدود می پردازند، برخی صرفاً شامل پوشش صورت مثل نقاب و برقع می شود و از برخی مربوط به لباس هایی می شود که رمز و نشانه ی اسلام هستند مثل خِمار (مانند چادر).
در ذیل حکومت طالبان پوشش برقع (نوعی نقاب) الزامی بود، این در حالی است که این مقوله، موضوعی رسمی و قانونی نیست بلکه همواره فشار اجتماعی شدیدی برای پوشش برقع وجود دارد.