رسولیان

(یا: بنی رسول؛ آل رسول) سلسله ای حاکم (حُک: ۶۲۶ـ۸۵۸ق) در یمن. چون محمد بن هارون، مؤسس این سلسله، به فرمان خلیفۀ عباسی به مصر و سوریه روانه شده بود، عنوان «رسول» به این سلسله اطلاق شده است. برخی نسب محمد بن هارون را به قحطان، جد اعراب جنوبی، و برخی به ترکمانان می رسانند. او در ۵۶۹ق همراهِ خانواده اش با توران شاه به یمن رفت. در ۶۲۶ق وقتی که صلاح الدین یوسف مجبور شد یمن را ترک کند، رسولیان قدرت را در اختیار گرفتند و سیاست ایّوبیان را در یمن ادامه دادند و در گسترش مذهب تسنن در این منطقه کوشیدند، هرچند که در قسمت های کوهستانی آن جا از مدت ها قبل فرق شیعی مستقر شده بودند. ملک منصور عمر، نوۀ رسول، زَبید را پایتخت خود قرار داد و تَعِزْ و صنعا را از امامان زیدی گرفت و مکه را به دست آورد و مملکت وی از حجاز تا حضرموت گسترش یافت. سرانجام در ۸۵۸ق، ملک مسعود آخرین امیر رسولی، در برابر قدرت بنی طاهر، از امیران عَدَن، از حکومت دست کشید و به مکه رفت و گوشه ای گزید.