چینه بندی

در زمین شناسی به ته نشین شدن و انباشته گردیدن مواد رسوبی به صورت یک لایه یا چینه، چینه بندی گفته می شود.پاره ای دانشمندان زمین شناس این واژه را به مفهوم سنگ هایی که به صورت لایه لایه یا مطبق درآمده باشد نیز بکار می برند.
جعفری، عباس، فرهنگ گیتاشناسی (اصطلاحات جغرافیایی)، تهران: سازمان گیتاشناسی، 1368 خ، ص137.

چینه بندی (atratification)
ساختار لایه ای حاصل از نهشت سنگ های رسوبی. تغییرات بین چینه ها را ناشی از نوسانات شدت و تداوم حضور عامل نهشته ساز، مثلاً جریان ها، باد، امواج یا تغییرات در منبع رسوب، می دانند. تغییر در ترکیب شیمیایی کانی ها بین دو لایه یا چینۀ مجاور غالباً سبب می شود که لایه ها رنگ هایی متفاوت داشته باشند. تغییر در بافت ذرات رسوب یک لایه در مقایسه با لایۀ دیگر، مثلاً از ماسه تا شن، به پیدایش چینه بندی مشهود منتهی می شود. در شیل ها، چینه بندی را می توان در گرایش سنگ ها به شکافته شدن به صورت فلس های نازک مشاهده کرد. علت این گرایش، آرایش موازی ذرات کانی های رُسی است. در ابتدا، اغلب رسوب ها چینه بندی افقی دارند، اما ممکن است براثر عمل نیروهای داخلی زمین دچار چین خوردگی شوند. چینه بندی منظم و مستمر بازتاب نظم و استمرار عامل نهشته ساز است. عواملی مانند جریان های گستردۀ اقیانوسی و جوی، گرایش به تولید چینه های گسترده و یکنواخت دارند، اما جریان هایی که در گستره های محدود عمل می کنند و نشانه هایی از تلاطم بروز می دهند، مانند جریان های رودخانه ای یا بادهای نامنظم، چینه های نامنظم تشکیل می دهند.