کنایه از مهمان
سفره نشین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سفره نشین. [ س ُ رَ / رِ ن ِ ] ( نف مرکب ) کنایه از مهمان. ( آنندراج ) :
سفره مائده پرداز همه ست
تا همه سفره نشین سفرند.
سفره مائده پرداز همه ست
تا همه سفره نشین سفرند.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 758 ).
کلمات دیگر: