کلمه جو
صفحه اصلی

روته

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان روبار قصران از بخش افجه شرهستان تهران

لغت نامه دهخدا

روته. [ ت ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان رودبار قصران از بخش افجه شهرستان تهران واقع در 23هزارگزی شمال غربی گلندوک و 3هزارگزی شرق راه شوسه شمشک به تهران. در کوهستان واقع و سردسیر است. سکنه آن 543 تن است که مذهب تشیع دارند و به فارسی تکلم می کنند. آب آن از چشمه سار و رودخانه محلی تأمین میشود. محصولش غلات ، ارزن و لبنیات و شغل اهالی زراعت و کارگری در معادن زغال سنگ است. راه مالرو دارد و دارای معادن زغال سنگ است که استخراج میشود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

دانشنامه عمومی

مختصات: ۳۵°۵۷′۴۸″ شمالی ۵۱°۳۲′۳۴″ شرقی / ۳۵٫۹۶۳۳۳°شمالی ۵۱٫۵۴۲۷۸°شرقی / 35.96333; 51.54278
«ویکی انگلیسی».
روته از روستاهای دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است.
جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۵۰۸ نفر در ۱۵۳ خانوار بوده است. که قطعاً تا کنون تغییر یافته است.
گیتی دیهیم در کتاب بررسی خرده گویش های منطقهٔ قصران به انضمام واژه نامهٔ قصرانی ، زبان آبادی زایگان را تاتی و مخلوطی از طالقانی و مازندرانی قید است.حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده است : منطقه قصران باستانی شامل مناطق لاوشان، فشم، شمشک، گاجره و روستاهای کوهپایه ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه ی زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تاثیر یافته است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجه ی مازندرانی به همان نسبت افزوده می شود، چنانکه در لهجه ی میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجه ی مازندرانی غلبه دارد .


کلمات دیگر: