سفیدپوش
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
( صفت ) کسی که روپوش سفید بر تن کند .
لغت نامه دهخدا
سفیدپوش. [ س َ / س ِ ] ( نف مرکب ) کسی که روپوش سفید بر تن کند. ( فرهنگ فارسی معین ). که پارچه سفید پوشیده باشد. که لباس سفید بر تن دارد. سفید. برنگ سفید :
گاهی سفیدپوش چو آب است همچو آب
شوریده و مسلسل و تازان ز هر عظام.
گاهی سفیدپوش چو آب است همچو آب
شوریده و مسلسل و تازان ز هر عظام.
خاقانی.
کلمات دیگر: